Στους αρχαίους λαούς ο αρχιτέκτονας, δηλαδή αυτός που σχεδίαζε τα σπίτια και τους ναούς, ήταν συγχρόνως γιατρός, αστρονόμος και ιερέας. Το αξίωμά του, που θεωρούνταν από τα πιό υψηλά, απαιτούσε μια συνολική κατοχή πολλών επιμέρους γνώσεων: σαν γιατρός γνώριζε τους νόμους της φυσικής και της ενέργειας που συμβάλλουν στη διατήρηση της ανθρώπινης υγείας, σαν αστρονόμος γνώριζε τους νόμους και τους ρυθμούς του Σύμπαντος και τέλος σαν ιερέας ήταν ο μεσολαβητής μεταξύ του Θείου και του ανθρώπινου στοιχείου. Το σύνολο αυτών των γνώσεων καθιστούσε τον αρχιτέκτονα όχι μόνον κατασκευαστή, αλλά και θεραπευτή των τριών φορέων ενέγειας του ανθρώπου: του σωματικού, συναισθηματικού και πνευματικού φορέα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ.........
Σχόλια