Στις 12 Οκτωβρίου 2012, 50 γυναίκες όλων των ηλικιών
από την Ιερισσό, τη Μ. Παναγία και τα Ν. Ρόδα, ανεβήκαμε στον Κάκαβο
για να διαμαρτυρηθούμε για τα σχέδια της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ/ELDORADO για
την περιοχή μας και να δούμε με τα μάτια μας πόσο έχει προχωρήσει
καταστροφή του δάσους.
Xωρίς να γνωρίζουμε αν η αστυνομία είναι
ενήμερη για τις κινήσεις μας, χωρίς να γνωρίζουμε αν μας περιμένουν
μπλόκα και συλλήψεις, χωρίς να γνωρίζουμε καν αν θα μας επιτραπεί να
φτάσουμε μέχρι τις Σκουριές, οι δυο ομάδες από την Ιερισσό και τη Μ.
Παναγία δώσαμε ραντεβού στο Χοντρό Δέντρο και ξεκινήσαμε την ανάβασή
μας.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα εκεί που βρισκόταν
παλιά το φυλάκιο του αγώνα, αυτό που με τόσο μίσος κατεδάφισαν στις 20
Μαρτίου οι 500 τραμπούκοι που έστειλε η εταιρεία να χτυπήσουν 30 από
εμάς. Συνεχίσαμε με τα πόδια προς το χώρο όπου σήμερα η εταιρεία κόβει
το δάσος – όπως έχουμε κάθε δικαίωμα, αφού ο δρόμος είναι δημόσιος
δασικός και όχι ιδιοκτησία της εταιρείας.
Δεν μας σταμάτησαν. Προχωρήσαμε
φωνάζοντας συνθήματα, βλέποντας γύρω μας τα πρώτα σημάδια της
καταστροφής και γεμάτες αγωνία γι’αυτό που θα συναντήσουμε παρακάτω.
Αυτά που είδαν τα μάτια μας δεν
περιγράφονται, οι δε φωτογραφίες και τα βίντεο που πήραμε είναι πολύ
φτωχά για να δώσουν την εικόνα, τη μυρωδιά των φρεσκοκομμένων δέντρων
και τον ήχο του βουνού που αντηχεί ολόκληρο από τα πριόνια και τα
τρυπάνια. Η άδεια υλοτόμησης από το Δασαρχείο υποτίθεται ότι δόθηκε
μόλις την Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου, αλλά αυτή η κοσμογονία αποκλείεται να
έγινε μέσα σε μόλις δυο μέρες. Είναι βέβαιο ότι η εταιρεία δούλευε και
απο πριν χωρίς άδεια, αλλά ποιος είδε, ποιος έλεγξε, ποιος νοιάστηκε για
τη νομιμότητα; Και ποιος θα νοιαστεί από εδώ και πέρα;
Σήμερα μαύρισαν οι ψυχές μας. Ο χώρος
όπου πρόκειται να γίνει το εργοστάσιο έχει πλέον “καθαριστεί”, έτσι το
λένε, έχει καθαριστεί από τη “βρωμιά” των αιωνώβιων δέντρων. Ατελείωτες
στοίβες από κομμένους κορμούς βρίσκονται κατα μήκος του δρόμου για
πολλές εκατοντάδες μέτρα και μέσα στο δάσος, όσο μακριά μπορεί να φτάσει
το μάτι. Οι υλοτόμοι δουλεύουν πυρετωδώς βγάζοντας τα ξύλα με τα
μουλάρια. Υλοτόμοι που οι περισσότεροι δεν είναι από την περιοχή μας,
αφού οι δικοί μας δασικοί συνεταιρισμοί, προς τιμήν τους, αρνήθηκαν να
πάνε.
Δεν υπήρξε καμμία συμπλοκή με τους
εργαζόμενους της εταιρείας με τους οποίους δεν έχουμε, δεν θέλουμε να
έχουμε καμμία αντιπαλότητα. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες τους, δεν υπάρχει
καμμια οικογένεια που να μην έχει τις ίδιες δυσκολίες, και οι δικές μας
οικογένειες έχουν ανέργους, αλλά προσπαθούμε να επιβιώσουμε διαφορετικά
χωρίς να καταστρέψουμε το σπίτι μας. Με ορισμένους προσπαθήσαμε να
πιάσουμε κουβέντα, να τους εξηγήσουμε ότι καμμια δουλεια δεν είναι
ντροπή αλλά για εμάς, ναι, το να καταστρέφεις τον τόπο σου, το μέλλον
των παιδιών σου και το μέλλον των άλλων παιδιών, αυτό είναι ντροπή.
Συναντήσαμε σφιγμένα χείλη από τους περισσότερους και ειρωνικά γελάκια
από ελάχιστους. Σε γενικές γραμμές μας αντιμετώπισαν σαν μια πολύχρωμη
θορυβώδη παρέλαση, ένα τσούρμο ενοχλητικές γυναίκες που ανήκουν στην
κουζίνα και όχι στο βουνό. Βολική σκέψη για να αποφεύγονται οι
προβληματισμοί.
Τέλος διασχίσαμε τα “κατεχόμενα”, το
δρόμο με τα συρματοπλέγματα, τα ηλεκτρονικά συστήματα ανίχνευσης κίνησης
και τις προειδοποιητικές πινακίδες, για να πάμε να δούμε το παλιό
όρυγμα που θα είναι το κέντρο της μελλοντικής γιγαντιαίας εξόρυξης. Δεν
καταφέραμε να το προσεγγίσουμε, γιατί ο χώρος ήταν αποκλεισμένος από
συρματοπλέγματα και σεκιουριτάδες. Χθες δεν υπήρχαν εκεί άλλοι εργάτες
εκτός από της αρχαιολογίας, αλλά ξέρουμε ότι οι εργασίες προετοιμασίας
του χώρου έχουν ήδη αρχίσει. Το πηγάδι θ’αρχίσει να κατασκευάζεται
σύντομα.
Μας ακολουθούσαν διαρκώς και μας
βιντεοσκοπούσαν διαρκώς, προσπαθώντας μάλλον να μας τρομοκρατήσουν,
ξυπνώντας το φόβο της αστυνομίας, της ασφάλειας, του παρακράτους. Τι
ήθελαν να μας πούν; Προσέχετε, σας ξέρουμε; Όμως εμείς δεν κρυφτήκαμε
ποτέ, εμείς δεν φοράμε κουκούλες, τα πρόσωπα και τα ονόματά μας είναι
γνωστά σε όλους.
Αναρωτιόμαστε: Για κάθε δέντρο που
πρόκειται να κοπεί στην Αθήνα ή στα άλλα αστικά κέντρα, ξεσηκώνονται
δεκάδες φορείς και ομάδες πολιτών για να αποτρέψουν την “καταστροφή”.
Είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να είναι αδιάφοροι στη σφαγή χιλιάδων
αιωνόβιων δέντρων, που έστω ότι είναι σε άλλη περιοχή της χώρας; Τόσο
έχει στενέψει ο ορίζοντας των ανθρώπων λόγω της κρίσης;
Απευθυνόμαστε σε όλους τους Ιερισσιώτες,
σε όλους τους Μεγαλοπαναγιώτες, σε όλους τους Χαλκιδικιώτες, σε όλους
τους Έλληνες και μη. Τώρα είναι η ώρα να πονέσετε. Εμείς ήμασταν
μάρτυρες των πρώτων σταδίων καταστροφής της Χαλκιδικής που όταν
ολοκληρωθεί θα τη νοιώσετε όλοι. 3300 στρέμματα από αυτό το αρχέγονο
δάσος θα αποψιλωθούν για να γίνει ο κρατήρας εξόρυξης, δρόμοι,
εργοστάσια και χαβούζες τοξικών αποβλήτων. Η Χαλκιδική που ξέρατε δεν θα
υπάρχει πια.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους ευαίσθητους
ανθρώπους αυτής της χώρας. Πολεμάμε συμφέροντα δεκάδων δισεκατομμυρίων,
ενάντια σε εταιρικούς κολοσσούς και σε ολόκληρο το διεφθαρμένο πολιτικό
σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://antigoldgreece.wordpress.com
Σχόλια