Το εντυπωσιακό είναι ότι περιβάλλεται από 17 αιωνόβια δέντρα που αγκαλιάζουν το ναό και πλέκονται στη σκεπή και στους τοίχους. Ο επισκέπτης ανακαλύπτει ότι ο ναός βρίσκεται σε θαυμάσια κατάσταση τόσα χρόνια μετά.
Ο ναός γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου και χιλιάδες είναι οι προσκυνητές που επισκέπτονται το εκκλησάκι όλο το χρόνο για να προσκυνήσουν και να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα, ένα ανεξήγητο θαύμα της φύσης.
Κατά το Βυζάντιο, κάθε χωριό είχε αυτόνομο χαρακτήρα. Είχε τη δική του κοινωνική, διοικητική καθώς και στρατιωτική αρχή. Κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για τον στρατό του κι αν αυτό δεν ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβάλει χρήματα για την μίσθωση ενός μισθοφόρου να της εκπροσωπήσει.
Βρέθηκε πολύ σύντομα να πολεμά σε μάχες με περίσσιο θάρρος και όπως ήταν λογικό προάχθηκε σε βαθμό. Το σθένος της, αλλά και η σεμνότητά της την έκαναν αρεστή μέσα στο στράτευμα. Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν ήθελε να προδώσει το μυστικό της γιατί αυτό θα εξέθετε όλη την οικογένειά της. Όσο κι αν η Θεοδώρα προσπαθούσε να μεταπείσει την νεαρή κοπέλα λέγοντας της ότι είναι αφιερωμένη στον Θεό, τόσο η νεαρή κοπέλα ήθελε τον νεαρό που έβλεπε μπροστά της, τον όμορφο και θαρραλέο στρατιώτη που είχε γνωρίσει
Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε την νεαρή κοπέλα στην εκδίκηση (σε όσους θυμίζει κάτι, σας διαβεβαιώνω, είναι απλή σύμπτωση!!!): Κοιμήθηκε με κάποιον άλλο στρατιώτη με τον οποίο έμεινε έγκυος και πήγε στον Διοικητή του στρατού δηλώνοντας ότι η Θεοδώρα, δηλαδή ο στρατιώτης που είχε ερωτευθεί η κοπέλα, ήταν εκείνος που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί.
Έτσι κι έγινε. Ο νεαρός στρατιώτης μέχρι την έσχατη στιγμή δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό του και να φέρει έτσι τον πατέρα του σε δύσκολη θέση. Οδηγήθηκε έξω από το χωριό και εκτελέστηκε. Καθώς ξεψυχούσε, είπε: «Κάνε κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και ο αίμα μου νερό να τα ποτίζει». και ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό…
Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στον 12 αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα Εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα λείψανά της. Με την ολοκλήρωση της κατασκευής του, φύτρωσαν 17 δέντρα στην στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε, ολοκληρώνοντας έτσι τον θρύλο της Αγίας Θεοδώρας.
Ακόμα και σήμερα το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι μικρό σε μέγεθος εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στην σκεπή του χωρίς ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή το εσωτερικό του ναού.
Το εκκλησάκι αυτό αποτελεί σήμερα ένα από τα ποιο δημοφιλή αξιοθέατα της γύρω περιοχής. Η εκκλησία προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι έρχονται για να δουν αυτό το αξιοθαύμαστο θέαμα.
Σχόλια