Φυτά και ζώα του κόσμου Γιατί να είναι στις θέσεις που βρίσκονται;

Εικόνα 1. Η κίνηση των ηπείρων σύμφωνα με την εξελικτική γεωλογία. ©iStockphoto/janrysavy

Aπό τον Dominic Statham
μεταφρασμένο από Vera Kavasilas

Τον Μάρτιο του 2010, ο παγκοσμίως γνωστός άθεος Richard Dawkins μίλησε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Αθεϊστών στη Μελβούρνη, Αυστραλίας. Είπε “Το πρότυπο της γεωγραφικής κατανομής [των φυτών και των ζώων], είναι αυτό που θα περίμενε κανείς εάν συνέβαινε η εξέλιξη.”¹ Στην συνέχεια είπε ότι η κατανομή “δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς πάνω σε συγκεκριμένες εναλλακτικές ιδέες … όπως εάν είχαν όλα διασπαρθεί από την Κιβωτό του Νώε.”

Ωστόσο, μια καλύτερη εξέταση στην επιστήμη της βιογεωγραφίας (την μελέτη της κατανομής των φυτών και των ζώων), αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική εικόνα από αυτή που ζωγράφισε ο Καθηγητής Dawkins.

Εάν τα φυτά και τα ζώα είχαν εξελιχθεί για εκατομμύρια χρόνια τότε θα περιμέναμε συγγενικά είδη να ζουν σε κοντινούς γεωγραφικούς τόπους (εικόνα 1). Σε μερικές περιπτώσεις αυτό είναι που βρίσκουμε. Στα νησιά Γκαλαπάγκος, για παράδειγμα υπάρχουν όμοια είδη σπίνων και στα νησιά της Χαβάης ζουν όμοια είδη μυγών και σαλιγκαριών.

Ωστόσο, αυτή η κατανομή ζώων είναι επίσης αυτό που θα περιμέναμε μετά από τον Κατακλυσμό της Γένεσης. Τα πτηνά θα είχαν διασπαρθεί από την Μέση Ανατολή ( όπου σταμάτησε η Κιβωτός) με μερικά από αυτά να είχαν εγκατασταθεί στα νησιά Γκαλαπάγκος.

Αυτή η κατανομή ζώων είναι επίσης αυτό που θα περιμέναμε μετά από τον Κατακλυσμό της Γένεσης.

Οι μετέπειτα μεταβολές και η φυσική επιλογή ανάμεσα στους απογόνους αυτών των σπίνων θα είχαν τότε συμβεί, διότι είχαν την ενσωματωμένη γενετική ικανότητα για γρήγορη αλλαγή, ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται σε διαφορετικό περιβάλλον—κάτι που φαίνεται να είναι ένα βιολογικό χαρακτηριστικό σχεδιασμού. Το ίδιο θα πρέπει να έχει γίνει με τις πρώτες μύγες και σαλιγκάρια που έφτασαν στα νησιά Χαβάη (ίσως πάνω σε περιπλανώμενα στρώματα ξύλων πάνω στο νερό). Αυτά επίσης θα είχαν διαφοροποιηθεί καθώς προσαρμοζόντουσαν σε διαφορετικές συνθήκες.

Διαζευτική κατανομή

Ωστόσο, όμοια φυτά και ζώα βρίσκονται συχνά σε διαφορετικές ηπείρους, διαχωρισμένα από μεγάλες περιοχές ξηράς και ωκεανούς. Αυτό το πρότυπο δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς εάν είχαν εξελιχθεί αργά μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, αλλά είναι συνεπές με την βιβλική αναφορά της δημιουργίας και του παγκόσμιου Κατακλυσμού. Για παράδειγμα, πολλές όμοιες ομάδες φυτών και ζώων βρίσκονται γύρω από παράκτιες περιοχές. Αυτό είναι τόσο συνεπές πρότυπο με το Βιβλικό, ώστε η μετανάστευση και η μεταφορά φαίνεται μια καλύτερη εξήγηση για την βιογεωγραφία από ότι η εξέλιξη.²

Wikipedia: KENPEI

Clethra

Αυτοί οι αποχωρισμένοι σε μεγάλο βαθμό πληθυσμοί είναι τόσο κοινοί, ώστε τους έχει δοθεί ένα όνομα—διαζευκτικές κατανομές.

ΟΙ εξελικτικοί βιολόγοι μερικές φορές προσπαθούν να εξηγήσουν αυτές τις διαζευκτικές κατανομές μέσω την απομάκρυνση ηπείρων. Λένε ότι οι ήπειροι διαχωρίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν έγινε αυτό, τα όμοια είδη φυτών και ζώων που κάποτε ζούσαν κοντά το ένα στο άλλο, χωρίστηκαν (εικόνα 1). Για παράδειγμα αυτή είναι η εξήγηση που δίνεται γιατί οι σκνίπες , που είναι σαν μικρές μύγες, βρίσκονται στην Ανταρτική, στην Νότιο Αυστραλία, στη Νότιο Αμερική, στη Νέα Ζηλανδία και στη Νότιο Αφρική.³

Ένα πρόβλημα με αυτήν την εξήγηση είναι ότι σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης, πολλά είδη που είναι διαζευγμένα σε πρώην ενωμένες ηπείρους εξελίχθηκαν μετά τον διαχωρισμό τους.^4,5 Για παράδειγμα, η Νότιος Αμερική και η Αφρική υποτίθεται ότι χωρίστηκαν πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, αλλά είδη κάκτου, τα οποία υποτίθεται ότι εξελίχθηκαν στη Νότιο Αμερική πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια, βρίσκονται επίσης και στην Αφρική. Με τον ίδιο τρόπο η εξιστόρηση, σύμφωνα με την εξέλιξη, για την εμφάνιση των τρωκτικών της Νότιο Αμερικής και Αφρικής , δεν ταιριάζει με την γενικά αποδεκτή χρονολόγηση της απομάκρυνσης των ηπείρων.⁶ Είναι γνωστές πολλές άλλες περίεργες διαζευκτικές κατανομές σε όλες τις ηπείρους , όπως αυτές των κιχλίδων, που είναι ψάρια του γλυκού νερού.⁷

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι τα διαζευγμένα είδη βρίσκονται συχνά σε ηπείρους που δεν ήταν ποτέ ενωμένες μεταξύ τους. Για παράδειγμα, πολλά φυτά και ζώα του Ειρηνικού Ωκεανού είναι γνωστό ότι είναι διαζευγμένα.^8,9 Η κατανομή του φυτού του γένους Clethra, όπως φαίνεται στην εικόνα 2 είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι το οπόσουμ, Dromiciops, που βρίσκεται στην Χιλή είναι πιο συγγενικό με τα μαρσιποφόρα της Αυστραλίας παρά με τα μαρσιποφόρα που βρίσκονται στη Νότιο Αμερική.¹⁰

Υπάρχουν άφθονες άλλες βιογεωγραφικές ανωμαλίες που δεν ταιριάζουν με το αναμενόμενο πρότυπο της εξέλιξης. Για παράδειγμα τα είδη των ζώων της Κεντρικής και Νότιο Αφρικής είναι πιο συγγενικά με αυτά που βρίσκονται στην Νότιο Ασία παρά με αυτά που βρίσκονται στη Βόρειο Αφρική.¹¹ Τα φυτά που βρίσκονται στη Μαδαγασκάρη είναι ασυνήθιστα όμοια με αυτά της Ινδονησίας.¹² Τα μούρα (Empetrum) βρίσκονται μόνο στις βορειότερες περιοχές του Βόρειου Ημισφαίριου και στις νοτιότερες περιοχές του Νότιου Ημισφαίριου.

©iStockphoto/janrysavy

Εικόνα 2. Κατανομή του φυτού Clethra κατά μήκος του Ειρηνικού Ωκεανού

Αναπάντεχα απολιθώματα

Σημαντικές διαζεύξεις , επίσης βρίσκονται και στο αρχείο απολιθωμάτων. Για παράδειγμα, πολλά όμοια απολιθώματα φυτών βρίσκονται στη δυτική Βόρειο Αμερική και ανατολική Ασία, όμως σύμφωνα με την αφήγηση των γεωλόγων για την αργή απομάκρυνση των ηπείρων της αρχαίας γης, η εναπόθεση αυτών των πετρωμάτων έγινε όταν η Αλάσκα και η Ρωσία ήταν ακόμα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη.¹³

Ενώ τα ζωντανά μαρσιποφόρα¹⁴ είναι σημαντικά περιορισμένα στην Αυστραλία και Νότιο Αμερική (οπόσουμ), τα απολιθώματα τους που έχουν ταξινομηθεί στη Κρητιδική εποχή (υποτίθεται μεταξύ 85 και 65 εκατομμύρια χρόνια πριν) βρίσκονται αποκλειστικά στην Ευρώπη, την Ασία και την Βόρειο Αμερική. Ο Richard Cifelli , καθηγητής στο τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, είπε “αυτή η γεωγραφική αλλαγή παραμένει ανεξήγητη.”¹⁵ Είναι ενδιαφέρων ότι απολιθώματα μαρσιποφόρων έχουν πρόσφατα βρεθεί σε κάθε ήπειρο.^16,17

Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, τα πλακουντοφόρα ζώα (όπως τα κουνέλια, οι ελέφαντες και οι γάτες¹⁸) εξελίχθηκαν στο Βόρειο Ημισφαίριο και δεν εμφανιστήκαν στην Αυστραλία παρά μόνο πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Ωστόσο μια πρόσφατη ανακάλυψη , όπως φαίνεται ενός πλακουντοφόρου απολιθώματος στην Αυστραλία, σε πέτρωμα υποτίθεται 120 εκατομμυρίων χρονών, έχει προκαλέσει μερικού εξελικτικούς βιολόγους να προτείνουν ότι τα πλακουντοφόρα πρέπει να είχαν εξελιχθεί πρώτα στο Νότιο Ημισφαίριο, να μετανάστευσαν βόρια και μετά να εξαφανίστηκαν από το Νότιο Ημισφαίριο!¹⁹

Για να εξηγήσουν τις απρόσμενες κατανομές, οι εξελικτικοί επιστήμονες εφευρίσκουν συνεχώς ειδικές δευτερεύουσες ιστορίες.

Οπότε, όταν εξετάζουμε τις βιογεωγραφικές κατανομές των φυτών και των ζώων, βρίσκουμε ότι δεν είναι “απλά αυτό που θα περιμέναμε εάν συνέβαινε η εξέλιξη”. Αντιθέτως, για να εξηγήσουν τις απρόσμενες κατανομές, οι εξελικτικοί επιστήμονες εφευρίσκουν συνεχώς ειδικές δευτερεύουσες ιστορίες.

Από την άλλη μεριά, η κατανομή των φυτών και των ζώων είναι συνεπής με την Βιβλική αφήγηση της ιστορίας της Γης. Σύμφωνα με αυτή, ολόκληρες βιόσφαιρες του πρωταρχικού κόσμου (όλες εκτός από αυτές πάνω στην Κιβωτό) ξεριζώθηκαν και καταστράφηκαν από τον παγκόσμιο Κατακλυσμό. Όταν αποχώρισαν τα νερά, τα ζώα της ξηράς και τα πτηνά που επιβίωσαν και βγήκαν από την Κιβωτό στην Μέση Ανατολή σιγά-σιγά διασκορπίθηκαν σε μέρη που τα βρίσκουμε μέχρι και σήμερα. Μερικά από αυτά, και άλλα ζώα που δεν ήταν πάνω στην Κιβωτό, όπως τα έντομα και τα σαλιγκάρια, μαζί με τα φυτά της ξηράς πιθανότατα να διασκορπίθηκαν πάνω σε σχεδίες—τεράστιοι κορμοί , υπολείμματα από την καταστροφή των πρωταρχικών δασών, που επέπλεαν στο νερό. Έρευνα που αναφέρεται στο περιοδικό Journal of Creation επιβεβαιώνει με συνέπεια ότι αυτή είναι μια καλή εξήγηση.²⁰

Σχετικά Άρθρα

• Biogeography
• Why evolution need not be true
• The Creation Answers Book: How did animals get from the Ark to places such as Australia?
• Genetics and geographical distribution
• The opossum’s tale

Βιβλιογραφία

1. Zwartz, B., Dawkins delivers the sermon they came to hear, The Age (Melbourne), 15 March 2010; www.theage.com.au. Επιστροφή στο κείμενο.
2. See: Statham, D., Biogeography, Journal of Creation 24(1):82–87, 2010. Επιστροφή στο κείμενο.
3. Ridley, M., Evolution, ch. 17, Blackwell Science, Oxford, UK, 3rd edition, 2004. Επιστροφή στο κείμενο.
4. George, W. and Lavocat, R., The Africa–South America Connection, p. 159, Clarendon Press, Oxford, UK, 1993. Επιστροφή στο κείμενο.
5. Davis, C., et al., High-latitude tertiary migrations of an exclusively tropical clade: evidence from malpighiaceae, International Journal of Plant Sciences 165(4 Suppl.):S107–S121, 2004; www.people.fas.harvard.edu/~ccdavis/pdfs/Davis_et_al_IJPS_2004.pdf. Επιστροφή στο κείμενο.
6. Ref. 4, ch. 9. Επιστροφή στο κείμενο.
7. Ref. 4, p. 159. Επιστροφή στο κείμενο.
8. Thorne, R., Major disjunctions in the geographic ranges of seed plants, The Quarterly Review of Biology, 47(4):365–411, 1972. Επιστροφή στο κείμενο.
9. Buffalo Museum of Science (New York), Panbiogeography—Pacific Basin tracks; www.sciencebuff.org/pacific_basin_tracks.php. Επιστροφή στο κείμενο.
10. Allaby, M., Dromiciopsia, A Dictionary of Zoology, Oxford University Press, Oxford, 1999; www.encyclopedia.com/doc/1O8-Dromiciopsia.html. Επιστροφή στο κείμενο.
11. Beck, W., et al., Life: An Introduction to Biology, p. 1324, HarperCollins, New York, USA, 3^rd ed., 1991. Επιστροφή στο κείμενο.
12. Schatz, G., Malagasy/Indo-Australo-Malesian phytogeographic connections, in: Lourenço, W.R. (ed.), Biogeography of Madagascar, Editions ORSTOM, Paris, 1996; www.mobot.org/mobot/madagasc/biomad1.html. Επιστροφή στο κείμενο.
13. Smiley, C., Pre-Tertiary phytogeography and continental drift—some apparent discrepancies, in: Gray, J. and Boucot, A., eds, Historical Biogeography, Plate Tectonics and the Changing Environment, pp. 311–319, Oregon State University Press, Corvallis, USA, 1976. Επιστροφή στο κείμενο.
14. Marsupials differ from other mammals in the female having a pouch in which she carries her young through early infancy. Επιστροφή στο κείμενο.
15. Cifelli, R. and Davis, B., Marsupial Origins, Science 302:1899–1900, 2003. Επιστροφή στο κείμενο.
16. Quantum, Australian Broadcasting Commission, 6 November 1991, cited in: ‘Nebraska mouse’ excites some, Creation14(2):5–8, 1992. Επιστροφή στο κείμενο.
17. Gish, D., Evolution: The Fossils Still Say No! pp. 178–183, Institute for Creation Research, USA, 1995. Επιστροφή στο κείμενο.
18. One of the ways placental animals are distinguished from other mammals is that their young stay inside the body until fully developed. Επιστροφή στο κείμενο.
19. Tim Flannery, Forum: A hostile land—Could one tiny fossil overthrow Australia’s orthodoxy? New Scientist 2116:47, 1998. Επιστροφή στο κείμενο.
20. See Ref. 2. Επιστροφή στο κείμενο                                                                               ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://creation.com/plants-animals-biogeography-greek