Ρεπορτάζ: Βάλια Μπαζού
Όσο κι αν κάποιοι επιµένουν ότι, πού θα πάει…, θα αρχίσουµε να
συνηθίζουµε τα σίκουελ του µνηµονίου και τους καταιγιστικούς
δυσβάσταχτους όρους των δανειακών συµβάσεων, ορισµένα πράγµατα, όπως η
ψηφισµένη από το Κοινοβούλιο οµολογία καταστροφής και υποτέλειας, δεν
µπορούν να ξεπεραστούν.
Μια υποτέλεια καλυµµένη στο όνοµα µιας ξεπερασµένης αντίληψης για το
τι εστί ανάπτυξη και επιχειρηµατικότητα αλλά κυρίως για το τι εστί
πολιτική ευθύνη και πολιτική πρωτοβουλία.
Γιατί το Μνηµόνιο 2 και συγκεκριµένα ορισµένες από τις δεσµεύσεις που
ανέλαβε η κυβέρνηση για την ώθηση της επιχειρηµατικότητας αποτελούν επί
της ουσίας οµολογία αναποτελεσµατικότητας, «µαυρογιαλουρισµού» και
κουτοπονηριάς, αποτελούν βαθιά υπόκλιση σε αµφιλεγόµενους και άτακτους
σχεδιασµούς.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η απαίτηση του Μνηµονίου 2 για
τα δάση, αφού ορίζει ότι η κυβέρνηση αναλαµβάνει µνηµονιακή υποχρέωση
να επικαιροποιήσει και να κωδικοποιήσει τη νοµοθεσία για τα δάση, τις
δασικές εκτάσεις και τα πάρκα!
Εν ολίγοις, µας λένε ότι, για να µη χρεοκοπήσει η χώρα, για να
παραµείνουµε στη ζώνη του ευρώ, για να δηµιουργήσουν µια νέα, σύγχρονη
και υπάκουη στις επιταγές της εποχής Ελλάδα, θα πρέπει να αλλάξει η
νοµοθεσία για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα…
Με άλλα λόγια, µας λένε ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους
βρισκόµαστε στο χείλος της καταστροφής είναι η δασική νοµοθεσία και οι
προβλέψεις για τα πάρκα! Και τα ερωτήµατα είναι:
- Υπάρχει κανείς - έστω και νηπιακής ηλικίας - που να πιστεύει ότι η
πατρίδα κινδυνεύει µε πτώχευση από τη νοµοθεσία για τα δάση και τα
πάρκα;
- Τη δέσµευση αυτήν, όπως και όλες τις άλλες που θα παρουσιάσουµε για τα θέµατα περιβάλλοντος, την επέβαλε η
τρόικα στην κυβέρνηση ή κάποιοι κουτοπόνηροι κυβερνητικοί, δοθείσης της ευκαιρίας, τις πέρασαν στο Μνηµόνιο 2;
Ξεπατώνοντας τα δάση
Εδώ και πολλά χρόνια ο ευσεβής πόθος διαφόρων προθύµων µε ροπή στην
περιβαλλοντική καταστροφή και στην εξυπηρέτηση µικρών, µεσαίων και
µεγάλων συµφερόντων είναι η αλλαγή τόσο του συντάγµατος όσο και της
δασικής νοµοθεσίας, αφού θεωρούν ότι µπαίνουν εµπόδιο στην ανάπτυξη.
Η προσπάθεια µέχρι στιγµής δεν έγινε κατορθωτό να ευοδωθεί αφού,
ακόµα κι όταν επιχειρήθηκαν αλλαγές στον τρόπο ορισµού του δάσους και
της δασικής έκτασης, υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις από επιστηµονικούς
φορείς - και όχι µόνο -, µε αποτέλεσµα οι ρυθµίσεις να καταπέσουν.
Σήµερα, όµως, και υπό τον συνεχή εκβιασµό της χρεοκοπίας, βρέθηκε η
φόρµουλα για να αλλάξει αυτός ο ορισµός και µάλιστα µε εντολή, όπως µας
λένε, του ∆ΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Ευρωπαίων
εταίρων µας.
Όπως διαβάζουµε στο Μνηµόνιο 2, στο κεφάλαιο «Ελλάδα φιλική στις
επιχειρήσεις» και συγκεκριµένα στη σελίδα 30, η κυβέρνηση ανέλαβε την
υποχρέωση να επικαιροποιήσει και να κωδικοποιήσει τη νοµοθεσία για τα
δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα, µε χρονικό ορίζοντα το 3ο
τρίµηνο του 2012.
Σύµφωνα µε ασφαλείς πληροφορίες µας, η επικαιροποίηση και η
κωδικοποίηση συνίστανται στην αλλαγή του τρόπου χαρακτηρισµού µιας
έκτασης ως δάσους και δασικής αλλά και στην αλλαγή των επιτρεπόµενων
εντός των πάρκων χρήσεων. Για τα δάση, όπως µας επισήµαναν άνθρωποι που
γνωρίζουν πρόσωπα και πράγµατα, ο στόχος είναι ο χαρακτηρισµός να µη
στηρίζεται αποκλειστικά στο ποσοστό δασοκάλυψης αλλά και στα είδη που
περιέχει, ανεξάρτητα από την κάλυψη. Έτσι ο συνδυασµός ποσοστού και
ειδών (δέντρων, θάµνων κ.λπ.) θα είναι η ιδανική εξίσωση για να
επιτευχθεί ο µνηµονιακός αποχαρακτηρισµός δασικών εκτάσεων.
Όσον αφορά τα πάρκα, το τοπίο είναι ακόμα πιο θολό αφού με τον τρόπο
που είναι διατυπωμένη η διάταξη μπαίνουν όλα στον ντορβά, από τα Εθνικά
Πάρκα μέχρι και τα πάρκα των πόλεων!
Η διατύπωση δεν είναι αθώα, αφού και οι χρήσεις γης για τα πάρκα
ρυθμίζονται από τη δασική νομοθεσία. Και δεν είναι αθώα γιατί, σύμφωνα
με πληροφορίες, δεν αποκλείεται να θεσμοθετηθούν πάσης φύσεως χρήσεις,
όπως αναψυκτήρια, ταβέρνες, εστιατόρια, μπαρ, ενώ όσον αφορά τα Εθνικά
Πάρκα δεν αποκλείεται να υπάρξουν και άλλες «αναπτυξιακές» παραχωρήσεις
που θα αλλάξουν τελείως τον χαρακτήρα τους.
Μνημονιακοί αποχαρακτηρισμοί
Όπως επισημαίνουν καλά πληροφορημένες πηγές, κυβερνητικά στελέχη
«έχωσαν» στο Μνημόνιο ρυθμίσεις όπως αυτές για τα δάση, για να
ξεπεράσουν την επιστημονική βάσανο, το ρίσκο μιας ουσιαστικής
διαβούλευσης και τις αντιρρήσεις βουλευτών που έχοντας ψηφίσει το
Μνημόνιο 2 δεν θα μπορούν, πλέον, να καταψηφίσουν τους εφαρμοστικούς
νόμους.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην επιλογή του
μνημονιακού αποχαρακτηρισμού δασών και δασικών εκτάσεων, είναι, σύμφωνα
με τις ίδιες πηγές, το άγχος της κυβέρνησης να επιδείξει αναπτυξιακό
έργο προωθώντας αμφιλεγόμενες επενδύσεις που έχουν προταθεί σε περιοχές
όπου οι ισχύοντες νόμοι δεν το επιτρέπουν.
Έτσι, αντί να παραδεχθούν την ανεπάρκειά τους στον σχεδιασμό μιας
αναπτυξιακής πρότασης, προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες στη φυσιογνωμία
της χώρας, που έχει «προικιστεί», δυστυχώς για αυτούς, με δάση και
δασικές εκτάσεις…
Σύμφωνα με τις ίδιες καλά ενημερωμένες πηγές, στο ίδιο πλαίσιο έχει
δοθεί και σιωπηρή εντολή να παγώσουν επί της ουσίας οι αναρτήσεις
δασικών χαρτών σε περιοχές που κάνουν «τζιζ» γιατί υπάρχει αφενός
εκτεταμένη αυθαιρεσία αφετέρου επιχειρηματικές βλέψεις. Όπως επιμένουν
άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ενδεχόμενες αναρτήσεις
δασικών χαρτών θα γίνουν μόνο σε περιοχές της Περιφέρειας που τα
πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα και όχι σε περιοχές όπου η ανάρτηση του
δασικού χάρτη θα αμφισβητούσε επενδυτικά όνειρα ή πελατειακές
εξυπηρετήσεις εν όψει της µνηµονιακής επικαιροποίησης της νοµοθεσίας.
Ο Τόµσεν γίνεται πολεοδόµος!
Σύµφωνα πάντα µε το Μνηµόνιο 2, η Λαγκάρντ, ο Μάριο Ντράγκι και οι
Μερκοζί, για να δώσουν το πράσινο φως για τη νέα δανειακή σύµβαση και τη
σωτηρία της χώρας, απαιτούσαν, επίσης, να αναθεωρηθεί η νοµοθεσία περί
πολεοδοµίας και χωροταξίας…
Βλέπετε, η πρόεδρος του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου όπως και ο
πρόεδρος της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας γνωρίζουν σε βάθος την ελληνική
πολεοδοµική και χωροταξική νοµοθεσία, γι’ αυτό και επιβάλλουν την αλλαγή
της, µε βοηθό και υπεύθυνο εφαρµογής τον χωροτάκτη - πολεοδόµο Πολ
Τόµσεν. Και αυτό δεν το λέµε εµείς, αλλά τα κυβερνητικά στελέχη, που
επιµένουν ότι οι προβλέψεις του Μνηµονίου δεν είναι τίποτε άλλο από τους
σκληρούς πλην αναγκαίους όρους που µας θέτουν οι δανειστές µας.
Όπως απροκάλυπτα αναφέρεται στο Μνηµόνιο 2, στο κεφάλαιο «Λοιπά µέτρα
για τη βελτίωση του επιχειρηµατικού περιβάλλοντος» και συγκεκριµένα στη
σελίδα 31 και στην παράγραφο µε τίτλο «Έλεγχος των κανονισµών που
περιορίζουν την επιχειρηµατικότητα»:
Η κυβέρνηση ολοκληρώνει διαρθρωµένη ανάλυση του τρόπου µε τον οποίο η
ρύθµιση σε τοµείς όπως οι άδειες, οι κανόνες υγείας και ασφάλειας και η
πολεοδοµία, µπορούν να περιορίσουν άσκοπα την επιχειρηµατικότητα και
τον ανταγωνισµό σε σηµαντικούς τοµείς, όπως η επεξεργασία τροφίµων, το
λιανικό εµπόριο, τα οικοδοµικά υλικά ή ο τουρισµός. Εντός 6 µηνών από
την ολοκλήρωση της ανάλυσης, η κυβέρνηση θα προβεί στις απαραίτητες
νοµοθετικές ή άλλες ενέργειες για την άρση των δυσανάλογων ρυθµιστικών
επιβαρύνσεων.
Και ειδικότερα για την πολεοδοµική µεταρρύθµιση αναφέρεται επί λέξει:
«Η κυβέρνηση αναθεωρεί και τροποποιεί τη γενική νοµοθεσία περί
πολεοδοµίας και χωροταξίας, εξασφαλίζοντας µεγαλύτερη ευελιξία στην
αξιοποίηση ακινήτων για ιδιωτικές επενδύσεις και στην απλούστευση και
επιτάχυνση των χωροταξικών σχεδίων. (3ο τρίμηνο 2012)». Σύμφωνα πάντα με
τις επιταγές του Μνημονίου 2, η τρόικα, αφού αναθεωρήσει τον
πολεοδομικό σχεδιασμό στο 3ο τρίμηνο του 2012, θα βάλει πλώρη και για
την αναθεώρηση των 12 περιφερειακών χωροταξικών σχεδίων στο 4ο τρίμηνο
του 2012 προκειμένου, όπως αναφέρεται, «να τα καταστήσει συμβατά προς τα
τέσσερα κλαδικά σχέδια για τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις
ιχθυοκαλλιέργειες και την ανανεώσιμη ενέργεια».
Με απλά λόγια, αυτός ο εκ πρώτης όψεως αθώος αναπτυξιακός σχεδιασμός
σημαίνει ότι τα περιφερειακά χωροταξικά θα έρθουν να «κουμπώσουν» στο
ειδικό χωροταξικό για τις ιχθυοκαλλιέργειες που έχει ξεσηκώσει θύελλα
διαμαρτυριών από δήμους, τοπικούς φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις
και αντίστοιχα στο ειδικό χωροταξικό του τουρισμού το οποίο σημερινοί
υπουργοί του ΠΑΣΟΚ «πυροβολούσαν» ως καταστροφικό και αντιαναπτυξιακό.
Επισημαίνεται ότι η ρύθμιση αυτή αποτελούσε πάγιο αίτημα του ΣΕΒ, όπως
αναφέρεται και στη μελέτη που παρουσίασε με τίτλο «Επιχειρηματικότητα
Χωρίς Εμπόδια», με την οποία ζητά μεταξύ άλλων την «Εναρμόνιση
Περιφερειακών Χωροταξικών με Εθνικό και Ειδικά Χωροταξικά».
Βιομηχανικά απόβλητα
Στις επιταγές του Μνημονίου 2 αναφέρεται επίσης η υποχρέωση της χώρας
να υιοθετήσει νομοθετικά μέτρα κατά το 2ο τρίμηνο του έτους για τη
διαχείριση των βιομηχανικών επικίνδυνων αποβλήτων.
Ω του θαύματος, η απαίτηση αυτή υπάρχει και στο λεγόμενο «Μνημόνιο
του ΣΕΒ», το οποίο στη σελίδα 17 και στο κεφάλαιο «Λειτουργία
Επιχειρήσεων - Αδειοδοτήσεις» αναφέρεται στη διαχείριση επικίνδυνων
βιομηχανικών αποβλήτων και στην ισχύουσα νομοθεσία (ΚΥΑ 13588/725/2006
Εγκύκλιος ΥΠΕΧΩΔΕ 181098/444/) και επισημαίνει επί λέξει: «Για τη
διαχείριση βιομηχανικών αποβλήτων απαιτείται η έκδοση άδειας διαχείρισης
επικινδύνων αποβλήτων ενώ έχει, ήδη, προηγηθεί η Απόφαση Έγκρισης
Περιβαλλοντικών Όρων για τις εργασίες επεξεργασίας, αξιοποίησης ή/και
διάθεσης επικινδύνων αποβλήτων».
Η πρόβλεψη αυτή του νόμου είναι κατά τον ΣΕΒ ανασταλτικός και
χρονοβόρος παράγοντας, γι’ αυτό και προτείνει την κατάργηση και
τροποποίηση ορισμένων ρυθμίσεων και συγκεκριμένα εκείνων που ορίζουν ότι
για τις εργασίες επεξεργασίας, αξιοποίησης ή/και διάθεσης επικινδύνων
αποβλήτων όπως και για τη συλλογή, μεταφορά ή/και αποθήκευση επικινδύνων
αποβλήτων απαιτείται άδεια! Και προτείνουν να καταργηθεί η πρόβλεψη για
την έκδοση άδειας με το αιτιολογικό ότι υπάρχει Έγκριση Περιβαλλοντικών
Όρων.
Και βέβαια θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το επόμενο
διάστημα προς ποια κατεύθυνση η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία θα
προωθήσουν την αναθεώρηση της νομοθεσίας για τα επικίνδυνα βιομηχανικά
απόβλητα. Θα είναι προς την κατεύθυνση των απαιτήσεων του ΣΕΒ ή της
δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος;…
Υπό επιτροπεία
Στους διαδρόµους του ΥΠΕΚΑ το Μνηµόνιο 2 και τα σηµεία του που
αφορούν περιβαλλοντικά και πολεοδοµικά ζητήµατα έχουν γίνει το τελευταίο
ανέκδοτο της µόδας και για το γεγονός ότι στις δεσµεύσεις που ανέλαβε η
χώρα είναι και η έκδοση συγκεκριµένων Υπουργικών Αποφάσεων που
προβλέπονται για την ενεργοποίηση διατάξεων νόµων που έχουν, ήδη,
ψηφιστεί από τη Βουλή. Όπως λένε χαρακτηριστικά, οι προβλέψεις αυτές
είναι η πιο απτή απόδειξη ότι Παπακωνσταντίνου και Σηφουνάκης µπαίνουν
υπό επιτροπεία αφού φαίνεται ότι δεν τους εµπιστεύονται ούτε για την
έκδοση Υπουργικών Αποφάσεων. Αυτό αποδεικνύει, λένε, ότι οι τροϊκανοί
δεν πιστεύουν ότι οι υπουργοί µπορούν να «τρέξουν» τίποτα ούτε ότι
µπορούν να εφαρµόσουν τους νόµους που έχουν ψηφίσει τον περασµένο Ιούνιο
και τον περασµένο Σεπτέµβριο…
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Μνηµόνιο 2 ορίζονται όχι µόνο ποιες
Υπουργικές Αποφάσεις πρέπει να εκδοθούν, αλλά και πότε, αφού θέτουν
συγκεκριµένο χρονοδιάγραµµα.
Ενδεικτικά αναφέρουµε:
♦ Έκδοση τον Μάρτιο του 2012 της Κοινής Υπουργικής
Απόφασης για τη διαδικασία αδειοδότησης επιχειρηµατικών πάρκων, όπως
προβλέπει το άρθρο 46, παρ. 6, του Ν. 3982/2011.
♦Έκδοση το 2ο τρίµηνο του 2012 της Υπουργικής
Απόφασης που προβλέπει το άρθρο 2, παρ. 7, του Ν. 4014/2011 για την
περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων.
♦ Έκδοση το 2ο τρίµηνο του 2012 των Υπουργικών
Αποφάσεων που προβλέπει το άρθρο 8, παρ. 3, του Ν. 4014/2011 για την
περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων και το άρθρο 2, παρ.
12, του Ν. 4014/2011.
Συνολικά, µόνο για αυτούς τους δυο νόµους έχει ενταχθεί ως µνηµονιακή
υποχρέωση για µεν τον Νόµο 3982/2011 η έκδοση 3 Υπουργικών Αποφάσεων
και 2 Προεδρικών ∆ιαταγµάτων, για δε τον Νόµο 4014/2011 τριών Υπουργικών
Αποφάσεων.
Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγµατα µας επισήµαναν ότι η µη
έκδοση Υπουργικών Αποφάσεων ή Προεδρικών ∆ιαταγµάτων που ήταν απαίτηση
κάποιου νόµου ήταν πάντοτε µια από τις πληγές της διοίκησης και των
υπουργικών γραφείων, αφού µέσα από αυτήν την καθυστέρηση πετύχαιναν,
όπως θεωρούσαν, να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Το
φαινόµενο είχε πάρει διαστάσεις επιδηµίας, ιδιαίτερα όσον αφορά την
εναρµόνιση της ελληνικής νοµοθεσίας µε την ευρωπαϊκή, αφού επί χρόνια το
κόλπο ήταν οι νόµοι να χρειάζονται πλήθος Υπουργικών Αποφάσεων και Π.∆.
για την εφαρµογή τους, που δεν εκδίδονταν πότε.
Το χούι, όµως, όπως λέει και η λαϊκή ρήση, φεύγει µετά την ψυχή, αφού
ακόµα και τώρα στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η χώρα και
ενώ δεχόµαστε καταιγισµό δηλώσεων και δεσµεύσεων για τη σωτηρία της
πατρίδας και για το νοµοθετικό «οπλοστάσιο» που θα µας οδηγήσει στην
απογείωση, οι τροϊκανοί έφτασαν στο σηµείο να συµπεριλάβουν στις
υποχρεώσεις της χώρας την έκδοση ΚΥΑ και Π.∆.
Και όπως λένε ειρωνικά οι παλιές καραβάνες του ΥΠΕΚΑ, θα έρθουν
κάποιο πρωί και θα δουν ξένους στα υπουργικά γραφεία και θα αρχίσουν να
ψάχνουν σε ποιο άρθρο του Μνηµονίου προβλέπεται…
ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://topontiki.gr/article/31319
Σχόλια