Επιστήμονες του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού (UNAM) δημοσίευσαν τα πορίσματα μεγάλης έρευνας για την απειλούμενη βιοποικιλότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και των υγροτόπων παγκοσμίως.
Ανάμεσα στις 20 περιοχές με έντονο πρόβλημα περιλαμβάνονται η Μεσόγειος, η Κασπία Θάλασσα, τα αρχιπέλαγος της Χαβάης, οι ακτές του Περού, η βόρειο-ανατολική Αμερική, η Νότιος Αφρική και η Αυστραλία. Από τις απειλούμενες περιοχές δεν λείπουν μεγάλοι ποταμοί, όπως ο Αμαζόνιος στη νότιο Αμερική και ο Γάγγης στην ινδική υποήπειρο.
Οι μεξικανοί ερευνητές μελέτησαν την πιθανότητα επιβίωσης 129 θαλάσσιων θηλαστικών, από την ενυδρίδα έως τις φώκιες. Σε μόλις εννέα περιοχές απαντά το 84% των θαλάσσιων θηλαστικών, ενώ το υπόλοιπο 16% βρίσκεται σε 11 περιοχές, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν «αναντικατάστατες» από τους μελετητές, αφού περιλαμβάνουν μοναδικά είδη.
Η περιβαλλοντολόγος Σάντρα Πόμπα, επιβλέπουσα της έρευνας, εξήγησε ότι οι ειδικοί μελέτησαν περίπου 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα με θαλάσσια ζωή. Εξέτασαν ποια είδη μπορούν να ζήσουν πού, στο βαθμό που υπάρχει ποικιλία τόσο ως προς τις ποσότητες τροφής όσο και ως προς τον αριθμό των ειδών της πανίδας και της χλωρίδας.
«Τα θαλάσσια οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο καταστρέφονται ταχύτατα λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης και της υπερ-εκμετάλλευσης των φυσικών πηγών ενέργειας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού των θηλαστικών έχει μειωθεί σημαντικά και ορισμένα, όπως η γκρι φάλαινα του Ατλαντικού, εξαφανίστηκαν τον 20ο αιώνα λόγω του εμπορίου του τριχώματός τους, του λίπους της φάλαινας και του κρέατος των υδρόβιων θηλαστικών»δήλωσε η Πόμπα.
Η ερευνητική ομάδα προχώρησε σε κατηγοριοποίηση των εξεταζόμενων περιοχών, που κυμαίνονται από τον βαθμό 0 για οικοσυστήματα με «μηδενική» καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος, έως το «τρία», τον υψηλότερο βαθμό της κλίμακας.
Η Πόμπα εξήγησε σχετικά: «Το 70% των περιοχών με την μεγαλύτερη ανθρώπινη παρέμβαση βρίσκονταν κοντά στις περιοχές-κλειδιά που παρατηρήσαμε. Εμείς οι άνθρωποι ανταγωνιζόμαστε τα υδρόβια θηλαστικά, όσον αφορά τόσο την ναυτιλία όσο και την μόλυνση του ωκεανού. Εμείς θέλουμε να κατασκευάζουμε βιομηχανία ή τουριστικά θέρετρα και αυτό είναι το σπίτι τους».
Το θαλάσσιο είδος που αναμένεται να εξαφανιστεί άμεσα λόγω ανθρωπογενών παραγόντων είναι το μεξικανικό γουρουνόψαρο, ένα μικρό είδος φώκαινας, ενδημικό στο βόρειο τμήμα της Μπάχα στην Καλιφόρνια. Αριθμεί μόλις 250 θηλαστικά του είδους.
Αντίθετα, άλλα υδρόβια θηλαστικά αντιμετωπίζουν δυστυχώς μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης, όπως η φώκια της λίμνης Βαϊκάλης. Σύμφωνα με την οικολόγο Πόμπα, «ίσως νομίζετε ότι το μεξικανικό γουρουνόψαρο θα δραπετεύσει κάπου αλλού, αλλά η φώκια της Βαϊκάλης δεν μπορεί να το κάνει. Είναι ένα είδος ενδημικού θηλαστικού, που ζει στο γλυκό νερό. Εάν διαταραχθεί ο υγροβιότοπος ή μια νέα ασθένεια κάνει την εμφάνισή της, τότε θα στριμωχθούν όλες σε μια λίμνη».
«Τα θαλάσσια θηλαστικά αντιπροσωπεύουν ένα υγιές τμήμα του οικοσυστήματος, γι' αυτό οι κυβερνήσεις οφείλουν να τα προστατεύσουν, προκειμένου να αποφύγουμε την νέκρωση των ωκεανών, των τεραστίων αυτών οικοσυστημάτων» καταλήγει η ερευνήτρια.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://agrigate.gr/index.php/blog/12-animalproduction/64-mediterraneanfishes
Σχόλια