Του Γιώργου Κεραμιτζόγλου
Τόσα χρόνια που η Ελλάδα δεν έχει δασολόγιο και κτηματολόγιο, χάνεται και μια σημαντική ευκαιρία: Η ουσιαστική προστασία των ελληνικών δασών. Τώρα γίνεται μια προσπάθεια με την ολοκλήρωση των δασικών χαρτών αλλά οι δασολόγοι λένε ότι θα περάσει αρκετός καιρός για να προσαρμοστεί η διοίκηση.
Ακροατές του Σκάι μας στέλνουν συνεχώς απόψεις για το πως δημιουργήθηκαν τα ιδιωτικά δάση στην Ελλάδα. Είναι πολίτες που έχουν φορολογηθεί και έχουν πληρώσει στο ελληνικό δημόσιο για να είναι ιδιοκτήτες των δασών.
Δυστυχώς παρατηρείται ότι και οι ιδιωτικές δασικές εκτάσεις εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Δεν συντηρούνται από τους ενδιαφερόμενους και δεν γίνεται σωστή χρήση.
Πολλοί επιχείρησαν να δημιουργήσουν εγκαταστάσεις εκμετάλλευσης των δασών. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι άλλοι όχι.
Τα μη δημόσια δάση αποτελούν το 35 % περίπου των δασών της χώρας μας και ανήκουν σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου. Σε σχέση με τη δημόσια δασοπονία, η μη δημόσια έχει μικρότερη πυκνότητα οδικού δικτύου οι αναδασώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο παρελθόν είναι ελάχιστες, τα εκτελεσθέντα έργα για τη δασοπροστασία είναι ανεπαρκή και δεν έχουν πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, βελτιώσεις και καλλιέργειες στα δάση.
Τα δάση αυτά από την άποψη σύνθεσης και παραγωγικής ικανότητας δεν υστερούν έναντι των δημοσίων, από άποψη όμως παραγωγής σε δασικά προϊόντα και υπηρεσίες, υπολείπονται εκείνων του δημοσίου δασοπονικού τομέα. Η χαμηλή απόδοση τους οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι δεν γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις λόγω της χαμηλής, μακρόχρονης και συνεπώς αβέβαιης αποδοσής τους και σε μερικά άλλα προβλήματα, που αναφέρονται στο μικρό μέγεθος των δασικών ιδιοκτησιών.
Με την πρωτοποριακή διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 24, το Σύνταγμα απέβλεψε στην προστασία και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και, μεταξύ άλλων, προέβλεψε ειδικότερα ότι νόμος ορίζει τα της προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων και ότι απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων, πλην αν προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική τους εκμετάλλευση ή άλλη χρήση εκ δημοσίου συμφέροντος επιβαλλομένη.
Στην έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης περιλαμβάνονται και οι εντός αυτών οποιασδήποτε φύσης ασκεπείς εκτάσεις, χορτολιβαδικές ή μη, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτοι χώροι, καθώς και οι πάνω από τα δάση, ή τις δασικές εκτάσεις, ασκεπείς κορυφές, ή αλπικές ζώνες των βουνών και οι άβατες κλιτύες αυτών. Δεν ασκεί επιρροή στο γεγονός της δασικής μορφής του ακινήτου το ότι, ορισμένα τμήματα αυτού κατά καιρούς εμφανίζονται χωρίς δασική βλάστηση, ασκεπή ή βραχώδη.
Μέχρι τις 11.9.1915 μπορούσε να αποκτηθεί η κυριότητα με έκτακτη χρησικτησία σε δημόσια κτήματα, δάση και δασικές εκτάσεις μετά από άσκηση νομής με καλή πίστη και διάνοια κυρίου για μια τριακονταετία, με τη δυνατότητα αυτού, να συνυπολογίζει στο χρόνο της νομής του και εκείνου του δικαιοπαρόχου του, εφόσον είχε γίνει με νόμιμο τρόπο καθολικός ή ειδικός διάδοχος αυτού.
Όλα τα δάση, δασικές εκτάσεις και κτήματα που δεν παρουσιάζουν τέτοιο τίτλο, θεωρούνται αδιαφιλονίκητα ως εθνικά δάση και δεν διατίθενται.
ΑΝΑΔΗΜΟΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://www.skai.gr
Σχόλια