Στον «αέρα» κινδυνεύει να τιναχτεί το αρδευτικό έργο της Ξάνθης, μετά τη νέα αναβολή της υπόθεσης από το Συμβούλιο της Επικρατείας, που παρέπεμψε το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μαζί με εκείνο της... εκτροπής του Αχελώου.
Οι αγρότες και οι φορείς της περιοχής υποστηρίζουν ότι κινδυνεύει με καταστροφή όλος ο κάμπος της Ξάνθης, αν δεν γίνει έγκαιρα το έργο. Αντίθετα, οι οικολογικές οργανώσεις, που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, χαρακτηρίζουν αποσπασματικά τα έργα αυτά και επισημαίνουν ότι «κλειδί είναι η ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων».
Το έργο «Υπόγεια άρδευση της πεδιάδας της Ξάνθης από τα νερά του Νέστου» έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής 2007-2013» από τις 5 Νοεμβρίου του 2008. Ωστόσο, πρόκειται για... υπόθεση δεκαετίας και θεωρείται ζωτικής σημασίας για την περιοχή απ' όλους τους τοπικούς φορείς.
Ο τελευταίος νομάρχης Ξάνθης Γ. Παυλίδης εξηγεί: «Ο σκοπός είναι να μεταφερθεί νερό από τον Νέστο στην πεδιάδα της Ξάνθης και να αποκατασταθεί ο υδροφόρος ορίζοντας, που καταστράφηκε το 1955, όταν κατασκευάστηκαν αναχώματα για να μην πλημμυρίζουν τα χωριά. Τα αναχώματα έφεραν περιβαλλοντική αναστάτωση αναμιγνύοντας το αρδευτικό νερό με θαλασσινό. Θέλουμε λοιπόν να οδηγήσουμε μια ποσότητα νερού από το ποτάμι στην πεδιάδα, 500 χιλιάδων στρεμμάτων, για να μην καταστραφεί ο αγροτικός πληθυσμός, και να φύγουν οι περίπου 8 χιλιάδες γεωτρήσεις που υπάρχουν στην περιοχή».
Η προσπάθεια ξεκίνησε το 2003, όταν ξεκίνησε σχετική μελέτη στο πλαίσιο του προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» κι εξασφάλισε 50 εκατομμύρια ευρώ σε πρώτη φάση, ενώ υπήρχε δεσμευμένη χρηματοδότηση για άλλα τόσα χρήματα, που κινδυνεύουν πλέον να χαθούν, λόγω των καθυστερήσεων.
Εναντίον του έργου προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας: η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, που τον Νοέμβριο του 2008 καταθέτουν αίτηση ακυρώσεως κατά της απόφασης για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων. Η αίτηση ακυρώσεως προσδιορίστηκε να εκδικαστεί αρχικά στις 6 Μαΐου του 2009, αλλά αναβλήθηκε και ορίστηκε νέα δικάσιμος για τις αρχές Νοεμβρίου του 2010. Η συζήτηση ωστόσο και πάλι δεν έγινε, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ν' απευθυνθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έκανε με την περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου. Το ερώτημα αφορά την Κοινοτική Οδηγία που ορίζει «στρατηγική περιβαλλοντική μελέτη» για τη λεκάνη απορροής των ποταμών σε ανάλογα έργα, επειδή δεν έχει δοθεί ισχύς στο περιεχόμενο της Οδηγίας μέσω εθνικού νόμου.
Οι οικολογικές οργανώσεις
«Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εμείς δεν έχουμε καμιά εμπλοκή στο θέμα της καθυστέρησης. Αντιθέτως, θα θέλαμε να εκδικαστεί η υπόθεση το ταχύτερο δυνατόν», υποστηρίζει στην «Ε» ο βιολόγος Μαρτίνος Γκέτλιχ -διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, μιας εκ των τριών που προσέφυγαν στο ΣτΕ.
«Ενα λάθος που γινόταν για πολλά χρόνια ήταν η κακοδιαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων του κάμπου», αναφέρει και τονίζει: «Δεν είναι δυνατόν να διορθώνουμε ένα λάθος με ένα άλλο λάθος. Πιστεύουμε ότι η κατασπατάληση του υδροφόρου ορίζοντα με τις υπεραντλήσεις οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και στα προβλήματα υφαλμύρωσης. Η μείωση του υπόγειου υδροφορέα είναι μη αναστρέψιμη. Βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία με την εκτροπή του Αχελώου. Εκείνο που χρειάζεται είναι να γίνει μια σωστή στρατηγική εξοικονόμησης των υδάτινων πόρων και ολοκληρωμένη διαχείριση των νερών του ποταμού. Οχι αποσπασματικά έργα. Αν γίνουν αυτά που σχεδιάζουν -και παραπάνω νερό να έρθει- κάποια στιγμή θα καταλήξουμε στα ίδια αποτελέσματα. Ο στρατηγικός σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει αλλαγή των καλλιεργειών με μη υδροβόρες, ποτίσματα στάγδην και πολλά άλλα που με αυτή τη μελέτη δεν έχουν προβλεφθεί. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εκβολές του Νέστου είναι προστατευόμενες και από τη Νατούρα και από τη συνθήκη Ραμσάρ».
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://www.enet.gr
Σχόλια