Σε μία από τις πιο πλούσιες περιοχές, στους λόφους ανατολικά του Παρισιού, την λεγόμενη περιοχή του Paris Basin (Λεκάνη του Παρισιού), όπου παραδοσιακά παράγονται μεγάλες ποσότητες λαχανικών, σιτηρών, σαμπάνιας και μπρι, οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι περίπου 50 με 200 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου είναι παγιδευμένα στα πετρώματα σχιστόλιθου, σχεδόν ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια, σε ένα γεωλογικό σχηματισμό έκτασης 87.000 τετραγωνικών μιλίων.
Η εξόρυξη του πετρελαίου μπορεί να αποφέρει σημαντικά κέρδη στη Γαλλία, αλλά εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον.Για πρώτη φορά στην Ευρώπη, οι εταιρείες πετρελαίου σκέφτονται να φέρουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες την ίδια τεχνολογία που έχει χρησιμοποιηθεί την τελευταία δεκαετία στην αμερικανική ήπειρο για την άνθηση του φυσικού αερίου, με σκοπό την εξόρυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου από το σχιστόλιθο. Η αξιοποίηση του πετρελαίου από τα σχιστολιθικά πετρώματα της Λεκάνης του Παρισιού συνεχίζει να είναι ο πρωταρχικός στόχος και της Εταιρείας Toreador. Με τη σειρά τους, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς επιθυμούν να προσφέρουν την τεχνογνωσία τους σε ευρωπαϊκές λεκάνες με παρόμοια γεωλογία.
Αν το σχέδιο πετύχει, τότε η Γαλλία θα βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στο να αποκτήσει αυτοδυναμία στον τομέα της ενέργειας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα απεριόριστο κέρδος για στις πετρελαϊκές εταιρείες, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αύξηση των φορολογικών εσόδων για τη γαλλική κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά, οι περιβαλλοντολόγοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις αυτών των ενεργειών, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στην εξόρυξη τεράστιων ποσοτήτων νερού, τα οποία κανονικά χρησιμοποιούνται για τις καλλιέργειες και για προσωπική χρήση από τους ιδιώτες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 50, στην περιοχή παράγονταν μικρές ποσότητες πετρελαίου. Η παραγωγή έφτασε στην κορύφωσή της το 1988, για να φτάσει στα σημερινά όρια, σύμφωνα με τα οποία η παραγωγή έχει μειωθεί στα 10.000 γαλόνια την ημέρα, ύστερα από μείωση της τιμής του πετρελαίου.
Παρόλα αυτά, δέκα πετρελαϊκές εταιρείες της Γαλλίας έχουν ξεκινήσει τον πιο ανταγωνιστικό αγώνα που είδε η Γαλλία τις τελευταίες δεκαετίες για να αποκτήσουν την πολυπόθητη άδεια εξόρυξης στην περιοχή αυτή. Ο λόγος που αναπτερώθηκε το ενδιαφέρον για την εξόρυξη του πετρελαίου στην περιοχή είναι η ανάπτυξη ενός νέου τεχνολογικού συστήματος με το όνομα «horizontal fracturing» ή «hydraulic fracking», το οποίο επέτρεψε στις αμερικάνικες εταιρείες να παράγουν φυσικό αέριο από σχιστόλιθο.
Ο σχιστόλιθος έχει την ίδια πυκνότητα με τον στερεοποιημένο πυλό και έτσι το πετρέλαιο δεν ξεχειλίζει εύκολα από αυτόν. Η τεχνολογία του «horizontal fracturing» («οριζόντια διάρρηξη») επιτρέπει το σπάσιμο του βράχου, ρίχνοντας νερό με υπερβολική πίεση σε οριζόντιες γεωτρήσεις, έτσι ώστε να μπορεί να βγει το πετρέλαιο.
«Παρατηρούμε ένα απίστευτο ενδιαφέρον. Προσπαθώντας να εξετάσουμε όλες τις άδειες είναι σαν να προσπαθούμε να ελέγξουμε τα παιδιά που παίζουν στην αυλή του σχολείου», δηλώνει ο Charles Lamiraux, επικεφαλής της έρευνας για το πετρέλαιο στο γαλλικό υπουργείο Ενέργειας. «Νομίζω ότι το γεγονός ότι επιμένουν τόσο πολύ είναι διότι πιστεύουν ότι ένα σημαντικό μέλλον εξασφαλίζεται εκεί».
Μία άλλη πετρελαϊκή εταιρεία που αγωνίζεται για να κερδίσει την άδεια εκμετάλλευσης της περιοχής είναι η Vermilion Energy, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει δύο συμβατικές κάθετες γεωτρήσεις στο χωράφι ενός γεωργού για να πραγματοποιήσει ελέγχους στο στρώμα του σχιστόλιθου. «Γνωρίζουμε ότι τώρα μπορούμε να παράγουμε πετρέλαιο από το σχιστόλιθο, γιατί το κάνουμε κάθε μέρα», σχολίασε ο Peter Sider, αντιπρόεδρος της Vermilion για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Ο κ. Sider υποστηρίζει ότι η Vermilion είναι διατεθειμένη να δαπανήσει 160 εκατομμύρια δολάρια για έρευνα και ανάπτυξη τα επόμενα 5 χρόνια, ενώ η αντίπαλος Εταιρεία Toreador σχεδιάζει να επενδύσει μέχρι και 120 εκατομμύρια δολάρια το επόμενο έτος για τη διάνοιξη έξι κοιλοτήτων.
Παρά τα λεγόμενα του κ. Lamiraux, ο οποίος υποστηρίζει ότι μια τέτοια ανάπτυξη θα βοηθήσει στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, εφόσον δεν θα αναγκάζεται να αγοράζει το πετρέλαιο από το εξωτερικό, με τη σειρά της η Marie-Paul Duflot, πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές ομάδες του Σηκουάνα και της περιοχής της Μάρνης, η οποία καλύπτει τη Λεκάνη του Παρισιού, εκφράζει την ανησυχία της απέναντι στην μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη του σχιστόλιθου, η οποία «μπορεί να μετατρέψει τη γαλλική ύπαιθρο σε ένα χωράφι με γερανούς». Ακόμη, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανή ρύπανση και έλλειψη νερού στην περιοχή.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://tvxs.gr
Σχόλια