Οι σύγχρονες πόλεις έχουν χτίσει 27.000 χιλιόμετρα τσιμεντένιου τείχους στα 47.000 χλμ. της συνολικής μεσογειακής ακτογραμμής, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εκμεταλλευτούμε «το παράκτιο μέτωπο με τα ευεργετήματα που έχει, όπως είναι ο ψυχρός αέρας από τη θάλασσα, τις δυνατότητες για ψύξη και αερισμό της πόλης».
Διαπιστώσεις ουσίας που έγιναν στην ενδιαφέρουσα διημερίδα «Οικολογικές Γειτονιές - Σχεδιάζοντας τις πόλεις του αύριο», που διοργάνωσε το δίκτυο «Μεσόγειος SOS» στο Γαλλικό Ινστιτούτο και υποστήριξε επίσης η ΤΕΔΚΝΑ.
Εξαιρετικής σημασίας για τις «οικονομικά ασθενείς ομάδες» πληθυσμών των αστικών κέντρων η αναφορά στην «επιστροφή της φύσης μέσα στην πόλη» από τον Νικηφόρο Πλυτά, υπεύθυνο Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του δικτύου, που είπε: «Οι πράσινοι και ελεύθεροι χώροι που συμβάλλουν καταλυτικά στη μείωση της θερμοκρασίας τοπικά έχουν και μια άλλη διάσταση, κοινωνική, καθώς προσφέρονται για κοινωνική εκτόνωση, διότι σε αυτούς βρίσκουν διέξοδο οικονομικά ασθενείς ομάδες πληθυσμών. Ομάδες που δεν έχουν τη δυνατότητα να μετέχουν σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες.
Σημαντικά είναι τα οφέλη και για την υγεία σε ψυχικό και σωματικό επίπεδο, όπως καταδεικνύουν πανεπιστημιακές μελέτες».
Για τον Δημήτρη Καρύδη, αρχιτέκτονα-πολεοδόμο, καθηγητή του ΕΜΠ, «σημαντική παράμετρος στην αξιολόγηση της πόλης είναι και η πυκνότητα κατοίκησης και πέρα από το μέγεθος, σε αριθμούς και σε έκταση, πολύ σημαντικός είναι και ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού».
Η έννοια της γειτονιάς στη σύγχρονη πόλη είναι το μίγμα από ανθρώπους και κτίρια, μια κοινωνική ομάδα που συνυπάρχει χωρικά, είπε ο Νίκος Μπελαβίλας, αρχιτέκτονας- πολεοδόμος, επίκουρος καθηγητής του ΕΜΠ, τονίζοντας: «Η παραδοσιακή έννοια της γειτονιάς έρχεται σε απάντηση στην "Αθήνα της αντιπαροχής".
Τριάντα χρόνια μετά, η έννοια της γειτονιάς, όπως οι περισσότεροι την έχουμε στο μυαλό μας, με εξαίρεση τα Εξάρχεια όπου παρατηρείται η δημιουργία γειτονιάς ως συνειδητής οργάνωσης κατοίκων, εντοπίζεται κυρίως σε τόπους "προβληματικούς", "ανεπιθύμητους" (προσφυγικά, τσιγγάνικοι καταυλισμοί), όπου κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες προσπαθούν να επιβιώσουν».
Τι θα κάνουμε όμως για να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής των κατοίκων;
«Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός απαιτείται μείωση του οικολογικού αποτυπώματος της πόλης και ανάσχεση της επέκτασης του δομημένου χώρου σε βάρος των ελεύθερων», εξηγεί ο Γιάννης Πολύζος, πρόεδρος του οργανισμού Αθήνα/ΥΠΕΚΑ, καθηγητής του ΕΜΠ.
«Πρέπει να αποτραπεί η περαιτέρω επέκταση της πόλης προς τα Μεσόγεια και να στραφούμε σε μια συμπαγή και πιο συνεκτική μορφή πόλης. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια έχει και η ενίσχυση της "κεντρικότητας", με την αντιμετώπιση της γκετοποίησης που παρατηρείται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, σε συνδυασμό με την ανάδειξη του ιστορικού κέντρου».
«Οι σημερινές πόλεις είναι φτιαγμένες για το αυτοκίνητο», όπως ανέφερε ο Θάνος Βλαστός, συγκοινωνιολόγος, καθηγητής ΕΜΠ.
Μέσα σ' όλα «η οικιστική ανάπτυξη συντέλεσε στη χρήση του ποταμού για βοθρολύματα, η οποία, σε συνδυασμό με τη βιομηχανική απόρριψη υλικών, είχε αποτέλεσμα τη δραματική υποβάθμιση της ποιότητας του νερού». Παρ' όλα αυτά, υπάρχει ακόμα η ελπίδα...
Για να έχουμε βιώσιμες πόλεις - οικολογικές γειτονιές θα πρέπει ακόμα να προσαρμόσουμε τα κτίρια στις τοπικές κλιματικές συνθήκες, τόνισαν ειδικοί και επιστήμονες, διότι σήμερα «δυστυχώς δίνεται περισσότερη έμφαση στον μηχανολογικό εξοπλισμό τους και στη θωράκιση του κελύφους».
Για τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος και τη μείωση της ρύπανσης προτάθηκαν η χρήση ειδικών φίλτρων συγκράτησης των σωματιδίων ή άλλων ρύπων στις βιομηχανίες, η αδρανοποίηση των εκπεμπόμενων αέριων ρύπων (π.χ. SO2), ο έλεγχος των κινητήρων των οχημάτων, η αποθάρρυνση της χρήσης του ΙΧ επιβατηγού αυτοκινήτου, ιδίως στο κέντρο της πόλης, και η παράλληλη ενίσχυση των ΜΜΜ, η αύξηση των ελεύθερων και πράσινων χώρων και η ανάδειξη των υδάτινων δρόμων της Αττικής (π.χ. Κηφισός).
Μαγικό ραβδάκι όμως δεν έχουμε για όλα αυτά...ΠΗΓΗ
http://www.enet.gr
Σχόλια