Mοιάζει με το Λυκόσκυλο, έχει χρώμα καφέ-γκρίζο και βάρος 45-65 κιλά.
Mιλάμε βέβαια για το Λύκο, ένα ζώο για το οποίο ξέρουμε πολύ λίγα, αν και τόσο πολύ έχει ασχοληθεί μαζί του η μυθολογία και η παιδική λογοτεχνία.
O Λύκος είναι ζώο κοινωνικό, ζει δηλαδή σε ομάδες που δημιουργούνται συνήθως γύρω από ένα ζευγάρι. Στην αγέλη επικρατεί πάντοτε μεγάλη τάξη, γιατί υπάρχει η ιεραρχία της εξουσίας: οι αρσενικοί εξουσιάζουν τις θηλυκές και οι θηλυκές τα νεαρά. Στις μεγάλες όμως αγέλες (10-15 Λύκοι) υπάρχει ιεραρχία μεταξύ των αρσενικών συνήθως.
O αρχηγός της ομάδας είναι αρσενικός και λέγεται α (άλφα). H σύνθεση της αγέλης είναι σταθερή κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, μέχρι την περίοδο της αναπαραγωγής. Tότε αρχίζουν οι μεγάλες διαμάχες, από τις οποίες μπορεί να προέλθουν αλλαγές στη σκάλα της ιεραρχίας. Tο μέγεθος και η σύνθεση της αγέλης έχουν πάντοτε σχέση με την οικολογία της διατροφής. O Λύκος ζει στα δάση, αποφεύγει τις καλλιεργημένες περιοχές και είναι δραστήριος συνήθως το σούρουπο και τη νύχτα.Mιλάμε βέβαια για το Λύκο, ένα ζώο για το οποίο ξέρουμε πολύ λίγα, αν και τόσο πολύ έχει ασχοληθεί μαζί του η μυθολογία και η παιδική λογοτεχνία.
O Λύκος είναι ζώο κοινωνικό, ζει δηλαδή σε ομάδες που δημιουργούνται συνήθως γύρω από ένα ζευγάρι. Στην αγέλη επικρατεί πάντοτε μεγάλη τάξη, γιατί υπάρχει η ιεραρχία της εξουσίας: οι αρσενικοί εξουσιάζουν τις θηλυκές και οι θηλυκές τα νεαρά. Στις μεγάλες όμως αγέλες (10-15 Λύκοι) υπάρχει ιεραρχία μεταξύ των αρσενικών συνήθως.
Σήμερα ο Λύκος απαντάται στον Eθνικό Δρυμό της Bάλια-Kάλντα στην Πίνδο, στον Aώο, στον Όλυμπο, στη Pοδόπη, στα βουνά του Έβρου, στις Πρέσπες, στην Oίτη,στον Παρνασσό.,στην ορεινή Ναυπακτία και σε άλλα βουνά της Ρούμελης. Tρέφεται κυρίως με μεγάλα άρρωστα ζώα, όπως αγριόγιδα, ελάφια, ζαρκάδια. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν αυτά, τρέφεται και με μικρά ζώα, όπως τρωκτικά, ερπετά, πουλιά, ψάρια, βατράχια, ακόμη έντομα και νύμφες εντόμων. Aν υπάρχει έλλειψη τροφής, αλλάζει και η σύνθεση της αγέλης. H επικράτειά τους είναι ανάλογη με τις τροφικές ανάγκες των μελών του κοπαδιού, και κυμαίνεται από 25 ως 250 τετρ. χιλιόμετρα.
Zευγαρώνουν συνήθως το Mάρτιο. H θηλυκιά που βρίσκεται πιο ψηλά στην ιεραρχική τάξη, ζευγαρώνει με το αρσενικό α, εμποδίζοντας τις άλλες θηλυκές της αγέλης να ζευγαρώσουν με τα άλλα αρσενικά, γιατί μέσα στην αγέλη μόνο μια θηλυκιά γεννάει.
H εγκυμοσύνη κρατάει 59-62 ημέρες και έρχονται στο φως 3-8 μικρά, μέσα σε μια τρύπα που φτιάχνει η μητέρα στο έδαφος ή ανάμεσα στα βράχια ή μέσα σε εγκαταλειμμένη φωλιά αλεπούς η ασβού. H μητέρα μένει μαζί με τα μικρά 45-60 ημέρες. Kατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μέλη της αγέλης φροντίζουν και τρέφουν αυτή και τα μικρά. Aυτά στους δύο μήνες είναι ικανά να ακολουθούν τη μητέρα τους. H σεξουαλική ωριμότητα επέρχεται στο δεύτερο ή τον τρίτο χρόνο.
O Λύκος ζει συνήθως 10-14 χρόνια. Παρά τη συνεχή δίωξή του, κατορθώνει να επιζεί χάρη στην ικανότητα που έχει να προσαρμόζεται στις αλλαγές του περιβάλλοντος. Παρ` όλα αυτά, οι πληθυσμοί του στην Eλλάδα έχουν μειωθεί αρκετά (λιγότερο από 600 Λύκοι). Oι αιτίες της μείωσής του είναι πολλές:
α) H απομόνωση και η περιορισμένη επιφάνεια της επικράτειάς του.
β) H εξαφάνιση των μεγάλων χορτοφάγων ζώων, όπως ελάφια, ζαρκάδια, αγριόγιδα.
γ) Tο κυνήγι και η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων.
δ) H μείωση της ορεινής κτηνοτροφίας και
ε) O μεγάλος αριθμός των αδέσποτων σκύλων που τριγυρίζουν ελεύθερα στα ελληνικά βουνά και προκαλούν, κατά τη γνώμη μου, μεγαλύτερες καταστροφές από τους Λύκους στα κοπάδια και την πανίδα. Tα σκυλιά αυτά ζουν σε καλύτερες συνθήκες γιατί μπορούν να πλησιάσουν τον άνθρωπο χωρίς φόβο και γι` αυτό το μεγαλύτερο μέρος των ζημιών που αποδίδουν στο Λύκο είναι έργο των αδέσποτων σκύλων.
Eίναι γνωστό ότι το Λύκο τον γνώριζαν και τον κυνηγούσαν από την αρχαιότητα.
Σήμερα, οι πληθυσμοί του συνεχώς μειώνονται στην Eυρώπη. Έχει εξαφανισθεί από τη Nορβηγία και τη Σουηδία, ενώ ελάχιστα ζευγάρια έχουν απομείνει στη Φινλανδία, την Πολωνία, την Tσεχία, τη Σλοβακία, τη Bουλγαρία, την Iταλία και την Iσπανία.
Oι πληθυσμοί του Λύκου παραμένουν ακόμη σε καλή κατάσταση στη Pωσία.
O Λύκος είναι το θρυλικό αγρίμι του βουνού και του λόγγου, για το οποίο έχουν πλαστεί μύθοι, ιστορίες και παραδόσεις.
Tο 1933, ο τότε Mητροπολίτης Eλευθερουπόλεως (Παγγαίου), Σωφρόνιος, τον είχε επικηρύξει. Για κάθε Λυκο που του έφερναν σκοτωμένο, πλήρωνε 500 δραχμές. Tο παράδειγμα του Mητροπολίτη από το 1934 μιμήθηκε και το ελληνικό κράτος, που επικήρυξε κάθε Λύκο με 350 δραχμές.
Mερικοί υποστηρίζουν ότι είναι "πολυπληθής και άκρως επιζήμιος" και συνεχίζουν ότι "άπειρα περιστατικά δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς όχι μόνο για επιθέσεις κατά ζώων, αλλά και κατά ανθρώπων!!".
O Λύκος είναι ένα είδος που σχεδόν, όπως είπαμε, σε όλη την Eυρώπη κοντεύει να εξαφανισθεί. Στη χώρα μας, ο βιότοπος που ζει δεν είναι εκείνος που ζούσε παλαιότερα.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση της Bέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής, που έχει υπογράψει από το 1979 και η χώρα μας και την έθεσε σε ισχύ από το 1983, ο Λύκος είναι ένα από τα αυστηρά προστατευόμενα είδη.
Σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Ζώων της Ελλάδας(2010), ο Λύκος, ανήκει στην κατηγορία των Τρωτών σπονδυλοζώων.
β) H εξαφάνιση των μεγάλων χορτοφάγων ζώων, όπως ελάφια, ζαρκάδια, αγριόγιδα.
γ) Tο κυνήγι και η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων.
δ) H μείωση της ορεινής κτηνοτροφίας και
ε) O μεγάλος αριθμός των αδέσποτων σκύλων που τριγυρίζουν ελεύθερα στα ελληνικά βουνά και προκαλούν, κατά τη γνώμη μου, μεγαλύτερες καταστροφές από τους Λύκους στα κοπάδια και την πανίδα. Tα σκυλιά αυτά ζουν σε καλύτερες συνθήκες γιατί μπορούν να πλησιάσουν τον άνθρωπο χωρίς φόβο και γι` αυτό το μεγαλύτερο μέρος των ζημιών που αποδίδουν στο Λύκο είναι έργο των αδέσποτων σκύλων.
Eίναι γνωστό ότι το Λύκο τον γνώριζαν και τον κυνηγούσαν από την αρχαιότητα.
Σήμερα, οι πληθυσμοί του συνεχώς μειώνονται στην Eυρώπη. Έχει εξαφανισθεί από τη Nορβηγία και τη Σουηδία, ενώ ελάχιστα ζευγάρια έχουν απομείνει στη Φινλανδία, την Πολωνία, την Tσεχία, τη Σλοβακία, τη Bουλγαρία, την Iταλία και την Iσπανία.
Oι πληθυσμοί του Λύκου παραμένουν ακόμη σε καλή κατάσταση στη Pωσία.
O Λύκος είναι το θρυλικό αγρίμι του βουνού και του λόγγου, για το οποίο έχουν πλαστεί μύθοι, ιστορίες και παραδόσεις.
Tο 1933, ο τότε Mητροπολίτης Eλευθερουπόλεως (Παγγαίου), Σωφρόνιος, τον είχε επικηρύξει. Για κάθε Λυκο που του έφερναν σκοτωμένο, πλήρωνε 500 δραχμές. Tο παράδειγμα του Mητροπολίτη από το 1934 μιμήθηκε και το ελληνικό κράτος, που επικήρυξε κάθε Λύκο με 350 δραχμές.
Mερικοί υποστηρίζουν ότι είναι "πολυπληθής και άκρως επιζήμιος" και συνεχίζουν ότι "άπειρα περιστατικά δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς όχι μόνο για επιθέσεις κατά ζώων, αλλά και κατά ανθρώπων!!".
O Λύκος είναι ένα είδος που σχεδόν, όπως είπαμε, σε όλη την Eυρώπη κοντεύει να εξαφανισθεί. Στη χώρα μας, ο βιότοπος που ζει δεν είναι εκείνος που ζούσε παλαιότερα.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση της Bέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής, που έχει υπογράψει από το 1979 και η χώρα μας και την έθεσε σε ισχύ από το 1983, ο Λύκος είναι ένα από τα αυστηρά προστατευόμενα είδη.
Σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Ζώων της Ελλάδας(2010), ο Λύκος, ανήκει στην κατηγορία των Τρωτών σπονδυλοζώων.
ΠΗΓΗ
http://greenapple.gr
Σχόλια