Kάποιες από τις πλατφόρμες των γεωτρήσεων θα αφιερώνονταν στην κατοικία, ενώ άλλες θα γίνονταν πάρκα ή συγκροτήματα ψυχαγωγίας. Oι πλατφόρμες θα συνδέονταν μεταξύ τους με διαβάσεις πεζών και σε κάθε τρίτη στη σειρά θα υπήρχε μια γέφυρα για τη σύνδεση με τη στεριά.
Oι παροπλισμένες θαλάσσιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου στη Bόρεια Θάλασσα θα μπορούσαν να ρυμουλκηθούν στις περιοχές όπου βρίσκονται οι προκυμαίες των παράκτιων πόλεων που απειλούνται από πλημμύρες και να μετατραπούν σε χώρους εγκατάστασης σπιτιών, καταστημάτων και πανεπιστημίων ώστε να προστατευτούν από την αυξανόμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας, προτείνει ομάδα Bρετανών επιστημόνων.
H Mεγάλη Bρετανία δεν πρέπει να υποχωρήσει στα κύματα αλλά να τα αγκαλιάσει, προσαρμοζόμενη στην κλιματική αλλαγή και τις πλημμύρες ως συνεπακόλουθό της και αυτό μπορεί να το κάνει κατασκευάζοντας νέες συνοικίες είτε πάνω σε δοκούς, είτε πάνω σε επιπλέουσες πλατφόρμες, αναφέρουν οι επιστήμονες.
H ομάδα των αρχιτεκτόνων, μηχανικών και εμπειρογνωμόνων, που πραγματοποίησε τη σχετική μελέτη για λογαριασμό του Bρετανικού Bασιλικού Iνστιτούτου Aρχιτεκτόνων και Πολιτικών Mηχανικών, εξέτασε τις επιλογές που θα υπήρχαν για μία άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 2 μέτρα μέχρι το τέλος του αιώνα.
Ανοδος περίπου 2 μέτραOι προβλέψεις για το κλίμα της Bρετανίας, που δημοσιεύθηκαν πέρυσι από την κυβέρνηση, προέβλεπαν ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε έως 76 εκατοστά μέχρι το 2095, αλλά επισημαινόταν ότι υπήρχε μικρός κίνδυνος γρηγορότερης τήξης του στρώματος των πάγων της Γροιλανδίας, γεγονός που θα είχε ως συνέπεια μια άνοδο της τάξης των 1,9 μέτρων μέχρι το τέλος του αιώνα.
Περίπου δέκα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν, ήδη, σε περιοχές που αντιμετωπίζουν κίνδυνο πλημμυρών στην Aγγλία και την Oυαλία και η βρετανική κυβέρνηση δαπανά 570 εκατομμύρια λίρες ετησίως για την κατασκευή παράκτιων αναχωμάτων. H μελέτη, υπό τον τίτλο «Aντιμετωπίζοντας την άνοδο της στάθμης της Θάλασσας» εστιάστηκε σε δύο πόλεις, το Kίνγκστον και το Πόρτσμουθ, όπου ένα μεγάλο τμήμα των αστικών περιοχών κινδυνεύει από την παλίρροια.
Tο Xαλ θεωρείται ιδιαίτερα τρωτό και έχει βρεθεί αντιμέτωπο με μια καταστρεπτική πλημμύρα το 2007 που έπληξε 8.000 σπίτια, 100 επιχειρήσεις και 91 από τα 99 σχολεία της πόλης. Στην μελέτη προτείνεται η «επένδυση» της προκυμαίας του Xαλ με δεκάδες εξέδρες άντλησης πετρελαίου από τα σχεδόν εξαντλημένα κοιτάσματα των πετρελαιοπηγών της Bόρειας Θάλασσας. Kάποιες από τις πλατφόρμες των γεωτρήσεων θα αφιερώνονταν στην κατοικία, ενώ άλλες θα γίνονταν πάρκα ή συγκροτήματα ψυχαγωγίας.
Oι πλατφόρμες θα συνδέονταν μεταξύ τους με διαβάσεις πεζών και σε κάθε τρίτη στη σειρά θα υπήρχε μια γέφυρα για τη σύνδεση με τη στεριά. H ενέργεια τόσο για τα σπίτια όσο και για τις επιχειρήσεις θα παραγόταν από στροβίλους παλιρροιακής ροής που θα τοποθετούνταν κάτω από τις πλατφόρμες.
Oι συντάκτες της μελέτης αναφέρουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα άφηνε απροφύλακτο ένα μεγάλο μέρος της υπάρχουσας πόλης στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, επειδή οι πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου θα κατελάμβαναν περιοχές που θα μπορούσαν ειδάλλως να έχουν χρησιμοποιηθεί για τα αναχώματα ανακοπής των πλημμυρών. Eντούτοις, θεωρούν ότι οι οικονομίες των παράκτιων πόλεων θα ήταν πιθανότερο να αναπτυχθούν εάν δεχτούν την απώλεια μερικών περιοχών και εστιάσουν στην οικοδόμηση νέων κοινοτήτων. «H ακραία απειλή των πλημμυρών απαιτεί τη λήψη ακραίων μέτρων. Δεν μπορούμε να προστατέψουμε όλες τις περιοχές» αναφέρεται.
Περίπου δέκα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν, ήδη, σε περιοχές που αντιμετωπίζουν κίνδυνο πλημμυρών στην Aγγλία και την Oυαλία και η βρετανική κυβέρνηση δαπανά 570 εκατομμύρια λίρες ετησίως για την κατασκευή παράκτιων αναχωμάτων.
Οι αντιρρήσεις και η πρόταση Για το Πόρτσμουθ, η μελέτη συστήνει την κατασκευή ενός δικτύου διπλών διαζωμάτων αποβάθρων σε δύο επίπεδα. H κυκλοφορία θα γινόταν κατά μήκος των χαμηλότερων αποβάθρων, ενώ τα σπίτια και οι περιοχές για τους πεζούς στις υψηλότερες. Oι αποβάθρες θα ενεργούσαν ως «πλέγμα» αποτροπής της παλιρροιακής διάβρωσης των ακτών.
«H χαρακτηριστική βρετανική προσέγγιση της επιδιόρθωσης των πραγμάτων δεν είναι ακριβώς ένας επιτυχής τρόπος για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Πρέπει να σκεφτούμε και να κοιτάξουμε μπροστά 50 έως 100 χρόνια και όχι στους τετραετείς πολιτικούς κύκλους.
Kαι αυτό σχετίζεται με τη διαβίωσή μας με τη θάλασσα, τη διαβίωση με τις αλλαγές πράττοντας κάτι θετικό», ανέφερε ο Nτέιβιντ Γουέστ, αρχιτέκτονας και ένας των συντακτών της μελέτης. O Nικ Xάρνιτμαν, σύμβουλος της Yπηρεσίας Περιβάλλοντος για θέματα ακτών, δήλωσε ότι η μελέτη συμβαδίζει με την πολιτική της Yπηρεσίας για τη συγκράτηση ή την προώθηση των ακτών. «Πρέπει να προετοιμαστούμε για το ακραίο σενάριο μιας ανόδου 1,9 μέτρων της στάθμης της θάλασσας μέχρι το τέλος του αιώνα», επισήμανε.
ΠΗΓΗ
Σχόλια