Τα δέντρα της Αθήνας.



ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Καθώς η Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει τη συρρίκνωση της οικονομικής της δραστηριότητας, η θέση στον χάρτη των «υγιών» πόλεων χειροτερεύει. Δεν αιφνιδιάζει η διαπίστωση, αλλά χρησιμεύει ως αφετηρία για να δει κανείς εξ αρχής τις βασικές «μαύρες κηλίδες» του αθηναϊκού περιβάλλοντος. Από τη δεκαετία του 1970, όταν ενέσκηψε το «νέφος», το οποίο σηματοδότησε την εποχή της μεταπολίτευσης και συμπύκνωσε την απουσία πολιτικής περιβάλλοντος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αθήνα έχει αθροίσει και άλλα προβλήματα ποιότητας αέρα και γης.
Αν εστιάσει κανείς στο πράσινο της πρωτεύουσας θα διαπιστώσει το εξής. Οι βασικοί πνεύμονες παραμένουν σε στασιμότητα. Δηλαδή, τόσο ο Εθνικός Κήπος όσο και το Πεδίον του Αρεως αδυνατούν να επιτελέσουν τον ρόλο τους ως ιστορικοί κήποι και δεν μπορούν να ανταποκριθούν, σε καμία περίπτωση, στη σύγχρονη αντίληψη περί βοτανικών κήπων σε μεγάλα αστικά κέντρα. Ολες οι δενδροστοιχίες της Αθήνας είναι «κουρασμένες» από την κακή ποιότητα αέρα και την ηχορρύπανση. Η ανανέωση των δέντρων είναι σε ρυθμό υποδεέστερο της πραγματικής ανάγκης. Από τις τελευταίες ανανεώσεις ήταν αυτές που έγιναν για τους Ολυμπιακούς, με πλατάνια στην Πανεπιστημίου (ανάμεικτα με τις παλιές ακακίες) και κουκουναριές στην αρχή της Συγγρού. Η αποσπασματικότητα και η τυχαιότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Τους βραχυχίτωνες τους έμαθε το πανελλήνιο όταν προ ετών ο πρώην δήμαρχος κ. Ν. Κακλαμάνης ξερίζωσε τις παλιές νεραντζιές της οδού Κανάρη και τις αντικατέστησε από αυτά τα ανθεκτικά στη ρύπανση δέντρα. Ηδη, βραχυχίτωνες είχαν φυτευθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στην οδό Σταδίου, πάλι χωρίς πολλή σκέψη. Διότι ναι μεν ευδοκίμησαν σχετικώς, αλλά είναι δέντρα για άλλη χρήση, καθώς δεν σχηματίζουν ωραίες δενδροστοιχίες σε πολυσύχναστο δρόμο. Η έλλειψη φαντασίας (μήπως και γνώσης;) μας θυμίζει τη φύτευση φοινίκων στη νησίδα της Συγγρού, λίγες ημέρες πριν από την έλευση του Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν το 1979. Είναι ηλικίας 32 ετών, αλλά παρέμειναν νάνοι, προφανώς λόγω ακατάλληλων συνθηκών.
Αντιθέτως, παλιές δενδροστοιχίες όπως οι ακακίες της οδούς Ακαδημίας σχηματίζουν ευεργετικό πράσινο θόλο το καλοκαίρι και επιτρέπουν το φως τον χειμώνα λόγω του ότι είναι φυλλοβόλα δέντρα. Στη Σταδίου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι βραχυχίτωνες είναι γεμάτοι σκόνη το καλοκαίρι και βαρείς τον χειμώνα. Η Αμαλίας με τις κουτσουπιές και τις αγριοπιπεριές τα πάει καλύτερα, αλλά απέχει της ιστορικής εικόνας της. Συμπαθής είναι η νέα, σχετικά, όψη της Ερμού με τις διπλές φυτεύσεις από πικροδάφνες, που δημιουργούν μία ευχάριστη μεσογειακή ατμόσφαιρα. Ζητούμενο παραμένει πάντα η πλήρης λίστα των ιστορικών δεντρων της Αθήνας και η διατύπωση της ανάγκης να θεωρηθούν ορισμένα από αυτά ιστορικά διατηρητέα μνημεία της φύσης. Με την αμέλεια αυτή χάθηκαν τα αιωνόβια πεύκα στη Βασιλίσσης Σοφίας.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
http://portal.kathimerini.gr

Σχόλια