Η ιστορία του καλού στρατιώτη-αρκούδας.

 Πολλοί πιστεύουν ότι οι αρκούδες είναι άγρια ζώα και καλύτερα οι άνθρωποι να τις αποφεύγουν. Ομως η εκπληκτική ιστορία του «Βόιτσεκ», της αρκούδας-μασκότ πολωνών στρατιωτών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

Μια έκθεση αφιερωμένη στον ήρεμο και καλόκαρδο «Βόιτσεκ» μόλις εγκαινιάστηκε στο Λονδίνο και θα παραμείνει ανοικτή ως τις 4 Δεκεμβρίου. Εχει τίτλο «Μια φορά κι έναν καιρό... Βόιτσεκ, η αρκούδαστρατιώτης».

Ο «Βόιτσεκ», συριακή καφέ αρκούδα, βρέθηκε ενώ ακόμη ήταν μωρό στο Χαμαντάν του Ιράν από ένα αγόρι. Εκείνο την πούλησε σε πολωνούς στρατιώτες για δύο κονσέρβες κρέας. Ηταν μέλη του Β΄ Σώματος Στρατού, που το αποτελούσαν πολωνοί κρατούμενοι σε ρωσικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι οποίοι απελευθερώθηκαν το 1941 μετά την αποτυχημένη εισβολή του Χίτλερ στη Σοβιετική Ενωση.

Ξεκίνησαν για τη Μέση Ανατολή για να ενωθούν με τις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις και να αντιμετωπίσουν τα πάντσερ του Ρόμελ που προήλαυναν στην έρημο. Ο «Βόιτσεκ», που στα πρώιμα σλαβοπολωνικά σημαίνει « μαχητής », μεγάλωσε ανάμεσα στους στρατιώτες, οι οποίοι στην αρχή του έδιναν συμπυκνωμένο γάλα μέσα από άδεια μπουκάλια βότκας! Στη συνέχεια τον τάιζαν μέλι, μαρμελάδα και σιρόπι.

Ο «Βόιτσεκ» υιοθετήθηκε από τον 22ο Λόχο Ανεφοδιασμού Πυροβολικού. Η επιμελήτρια της έκθεσης που είναι αφιερωμένη στον αρκουδοστρατιώτη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Κριστίνα Ιβέλ είναι η κόρη ενός πολωνού αξιωματικού που μεγάλωσε στη Σοβιετική Ενωση και θυμάται στην παιδική της ηλικία να ακούει ατελείωτες ιστορίες για τον «Βόιτσεκ». « Ποτέ δεν τον συνάντησα αλλά ακολούθησα τη φήμη του », λέει. « Ο “Βόιτσεκ” δεν ήταν ένα παιχνίδι ή ένα καρτούν.Ηταν πολύ σημαντικός για τους στρατιώτες.Τους κρατούσε πνευματικώς υγιείς ».

Με το τέλος του πολέμου, το 1945, ο «Βόιτσεκ» και ορισμένοι από τους πολωνούς συντρόφους του στο μέτωπο μετατέθηκαν στο Μπερβικσάιρ της Σκωτίας.

Οταν αποστρατεύτηκαν το 1947 ο «Βόιτσεκ» μεταφέρθηκε στον Ζωολογικό κήπο του Εδιμβούργου. Εκεί παρέμεινε ως τον θάνατό του το 1963.

Οι παλαιοί του «συμπολεμιστές», όταν τον επισκέπτονταν, του έριχναν τσιγάρα και συχνά πηδούσαν τον φράχτη που τους χώριζε για να τον αγκαλιάσουν.

Χαιρετούσε, είχε βαθμό και κάπνιζε!

Ο «Βόιτσεκ» ζούσε σε σκηνή και έμαθε να χαιρετά στρατιωτικά όπως οι στρατιώτες! Μέχρι το 1944 είχε «επίσημο» βαθμό και αριθμό, φυσικά μεταξύ σοβαρού και αστείου. Ακολούθησε τους Πολωνούς στην Ιταλία όπου, στο Μόντε Κασίνο, βοήθησε στη μεταφορά πυρομαχικών και όπλων από φορτηγά, χωρίς να τον επηρεάζουν οι εκρήξεις που σημειώνονταν γύρω του. Επινε δύο μπουκάλια μπίρα την ημέρα. Και είχε ένα αγαπημένο κόλπο: να καταπίνει αναμμένα τσιγάρα και να φυσάει τον καπνό, κερδίζοντας τα χειροκροτήματα των ένστολων πολωνών «συστρατιωτών» του.
 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ  http://www.tovima.gr