Το στρες επιταχύνει το μεταβολισμό των γρύλων και τους κάνει να αναζητούν τροφή πλούσια σε σάκχαρα και υδατάνθρακες.
Το γεγονός αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά και για το οικοσύστημα στο οποίο κατοικούν. Ο περιβαλλοντολόγος στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, Ντρορ Χαουλένα, τοποθέτησε γρύλους σε κλουβιά μέσα σε φυσική βλάστηση. Σε κάποια έβαλε και αράχνες των οποίων τα στόματα είχαν κλειστεί, έτσι ώστε να προκαλούν μεν τρόμο στους γρύλους, αλλά να μην μπορούν να τους σκοτώσουν. Οι γρύλοι που βρίσκονταν στα κλουβιά με τις αράχνες άλλαξαν τη διατροφή τους από πρωτεϊνούχο γρασίδι σε ζαχαρώδη φυτά. Συμπέρασμα: τα έντομα που βιώνουν συνθήκες στρες καταναλώνουν τροφές πιο πλούσιες σε άνθρακα και πιο φτωχές σε άζωτο από τα πιο ήρεμα «ξαδέλφια» τους. Ταυτόχρονα, τα σώματά τους διασπούν την πρωτεΐνη για να παράγουν ακόμα περισσότερη γλυκόζη. Το αποτέλεσμα είναι έντομα με πολύ περισσότερο άνθρακα και πολύ λιγότερο άζωτο - που όταν πεθάνουν θα γίνουν πολύ φτωχότερο λίπασμα.
Αυτό, κατά τον Χαουλένα, μπορεί να αλλάξει το οικοσύστημα με δύο τρόπους: πρώτον, τρώγοντας περισσότερο ζαχαρώδη φυτά και λιγότερο γρασίδι, οι γρύλοι αλλάζουν τις φυσικές αναλογίες των φυτών στην περιοχή. Δεύτερο, το έδαφος λαμβάνει λιγότερο άζωτο, πράγμα που μπορεί να επηρεάσει τη χλωρίδα στην περιοχή. Εάν μελετήσουμε το στρες και σε άλλα ζώα, θα έχουμε πιθανόν παρεμφερή αποτελέσματα, αφού, γενικότερα, τα ζώα που βρίσκονται σε επιφυλακή μεταβάλλουν τη διατροφή τους. Αυτό μπορεί να εξηγήσει κάποιες ανεξήγητες μέχρι σήμερα μεταβολές σε οικοσυστήματα.
ΠΗΓΗ
http://www.enet.gr
Σχόλια